Η πρόσφατη ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών δεν ήταν απλώς μια πολιτική τοποθέτηση, αλλά ένα πολυεπίπεδο δρώμενο που αποκάλυψε τις βαθιές ρωγμές στο διεθνές διπλωματικό τοπίο και τις στρατηγικές του επιδιώξεις. Μια παρουσία που κυριολεκτικά τάραξε τα νερά σε μια ήδη τεταμένη παγκόσμια σκηνή.

Η Τραμπική Ρητορική: Μεταξύ Σαρκασμού και Πολιτικής Στρατηγικής

Η έναρξη της ομιλίας του Ντόναλντ Τραμπ στην 80ή Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, με τον χαρακτηριστικό σαρκασμό του για την «χαλασμένη κυλιόμενη σκάλα και τον χαλασμένο τηλεϋποβολέα», δεν ήταν τυχαία. Αποτελούσε την αφορμή για να εκφράσει την πάγια κριτική του προς τον οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον οποίο αντιλαμβάνεται ως αναποτελεσματικό και γραφειοκρατικό.

Η κριτική του Τραμπ δεν περιορίστηκε μόνο στη λειτουργία του ΟΗΕ, αλλά επεκτάθηκε και σε κράτη που πρόσφατα αναγνώρισαν το παλαιστινιακό κράτος. Μεταξύ αυτών, η Βρετανία, η Γαλλία, ο Καναδάς και η Αυστραλία δέχτηκαν σφοδρά πυρά, καθώς ο Αμερικανός πρόεδρος χαρακτήρισε μια τέτοια κίνηση ως «ανταμοιβή της Χαμάς», ιδίως μετά τις αιματηρές επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου. Αυτή η στάση υπογραμμίζει την αμερικανική δέσμευση απέναντι στο Ισραήλ και την προσπάθεια αποτροπής οποιασδήποτε ενέργειας που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως ενίσχυση παλαιστινιακών οργανώσεων.

Ουκρανία και Ρωσία: Μια Απροσδόκητη Μεταστροφή

Ένα από τα πλέον αξιοσημείωτα σημεία της ομιλίας του Τραμπ αφορούσε τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο πρόεδρος έστειλε σαφές μήνυμα στη Μόσχα: σε περίπτωση μη επίτευξης ειρήνης, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμες να επιβάλουν νέο, συντριπτικό γύρο δασμών. Η απάντησή του στην ερώτηση για το αν θα στήριζε την κατάρριψη ρωσικών αεροσκαφών από χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ σε περίπτωση παραβίασης εναέριου χώρου ήταν κατηγορηματική: «Ναι, το υποστηρίζω».

Αυτή η δήλωση αποτελεί μια θεαματική μεταστροφή από την προηγούμενη, συχνά αμφιλεγόμενη, στάση του Τραμπ έναντι της Ρωσίας και του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ενώ στο παρελθόν είχε κατηγορηθεί για «υπερβολικά φιλικές» σχέσεις, τώρα εμφανίζεται αποφασισμένος να ενισχύσει τον ατλαντικό άξονα και να ασκήσει πίεση στη Ρωσία τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά.

Η συνάντησή του με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ενίσχυσε αυτή την εντύπωση. Σε ανάρτησή του στο Truth Social, ο Τραμπ έκανε λόγο για «πλήρη κατανόηση της στρατιωτικής και οικονομικής κατάστασης» και εξέφρασε την εκτίμηση ότι η Ουκρανία, με την υποστήριξη της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ, μπορεί να ανακτήσει όλα τα εδάφη της. Δεσμεύτηκε μάλιστα για συνεχή παροχή όπλων στη Συμμαχία. Η αναδίπλωση αυτή προκάλεσε έκπληξη, καθώς ο Τραμπ στο παρελθόν ήταν σκεπτικιστής σχετικά με τη συνέχιση της αμερικανικής βοήθειας, ενώ τώρα δείχνει να επενδύει σε μια αποφασιστική νίκη του Κιέβου.

«Το τέρας με τις δύο ουρές»: Μετανάστευση και Κλιματική Αλλαγή

Σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές αναφορές του, ο Τραμπ περιέγραψε τη μετανάστευση και τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή ως «το τέρας με τις δύο ουρές που καταστρέφει την Ευρώπη». Με δραματικούς τόνους, υποστήριξε ότι η Γηραιά Ήπειρος απειλείται με πολιτισμική και οικονομική κατάρρευση αν συνεχίσει να ακολουθεί πολιτικές που, κατά την άποψή του, ευνοούν την ανεξέλεγκτη είσοδο μεταναστών και την εγκατάλειψη των παραδοσιακών πηγών ενέργειας.

Αυτή η θέση, αν και προκάλεσε δυσαρέσκεια σε πολλές ευρωπαϊκές αντιπροσωπείες, ταυτόχρονα απηχεί τις αγωνίες δεξιών και συντηρητικών κύκλων στην Ευρώπη. Ο Αμερικανός πρόεδρος λειτουργεί ως φωνή που νομιμοποιεί τις δικές τους θέσεις σε διεθνές επίπεδο, ενισχύοντας την αντιμεταναστευτική ρητορική και τον σκεπτικισμό απέναντι στις περιβαλλοντικές πολιτικές.

Η Διπλή Στόχευση της Ομιλίας: Διεθνές και Εσωτερικό Ακροατήριο

Ο λόγος του Τραμπ στον ΟΗΕ δεν απευθυνόταν μονάχα στους ξένους ηγέτες, αλλά και στο εσωτερικό ακροατήριο των ΗΠΑ. Η αμφισβήτηση του ΟΗΕ, οι αιχμές προς τους συμμάχους, η αυστηρή ρητορική για τη μετανάστευση και η αμφισβήτηση της κλιματικής αλλαγής συνιστούν τα βασικά στοιχεία της πολιτικής του ταυτότητας. Πρόκειται για μια γραμμή που συσπειρώνει τη βάση του και δείχνει τον πρόεδρο αποφασισμένο να συγκρουστεί με την «παγκοσμιοποιημένη ελίτ», όπως συχνά περιγράφει τους αντιπάλους του. Η ειρωνεία με την οποία περιέγραψε τα τεχνικά απρόοπτα της επίσκεψής του –την κυλιόμενη σκάλα και τον χαλασμένο τηλεϋποβολέα– λειτούργησε ως μικρή αλληγορία: ένας πρόεδρος που παρουσιάζεται ως θύμα μιας γραφειοκρατίας που δεν μπορεί να κάνει ούτε τα στοιχειώδη σωστά, ενισχύοντας το προφίλ του ως αντισυστημικού ηγέτη.

Διπλωματικές Επαφές και η Κρίση στη Γάζα

Πέρα από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης, ο Τραμπ είχε μια σειρά από σημαντικές επαφές: με τον Εμανουέλ Μακρόν, με τον οποίο συζήτησε το μέλλον της Ουκρανίας, καθώς και με τον Αργεντινό πρόεδρο, τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μια ομάδα ηγετών από τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Οι συνομιλίες αυτές, ειδικά με τις χώρες της Μέσης Ανατολής (Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ιορδανία, Τουρκία), είχαν ως κύριο αντικείμενο την κρίση στη Γάζα.

Όπως σχολιάζουν διπλωματικές πηγές, αυτές οι συναντήσεις ενισχύουν την εικόνα του Τραμπ ως ρυθμιστή σε μια Μέση Ανατολή που αναζητά νέες ισορροπίες. Την ίδια στιγμή, όμως, ανέδειξαν και την απομόνωση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, καθώς το κλίμα στις συνομιλίες έδειξε την κόπωση πολλών αραβικών κρατών με τη συνεχιζόμενη αιματοχυσία.

Trump on Gaza meeting with Muslim countries:

This is my most important meeting. We’ve had 32 meetings here.

This one is very important because we’re going to end something. It should have probably never started. pic.twitter.com/IF2DUWGvHp

— Clash Report (@clashreport) September 23, 2025

Στον αντίποδα της ρητορικής Τραμπ, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες μίλησε για έναν κόσμο βυθισμένο σε κρίσεις – από τη Γάζα και την Ουκρανία μέχρι το Σουδάν. Προειδοποίησε ότι η μείωση της διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας ισοδυναμεί με «θανατική καταδίκη» για τους πιο αδύναμους. Χωρίς να κατονομάσει τον Αμερικανό πρόεδρο, οι αιχμές ήταν σαφείς: απέναντι σε μια λογική απομονωτισμού και εθνικής περιχαράκωσης, ο ΟΗΕ υπερασπίζεται την ανάγκη αλληλεγγύης και πολυμέρειας.

Ο Πρόεδρος Εναντίον Όλων: Η Εικόνα που Έμεινε

Η συνολική εικόνα που άφησε η παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ στον ΟΗΕ ήταν αυτή ενός προέδρου που μαστίγωσε τους πάντες:

• Τον ίδιο τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
• Την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους συμμάχους που αναγνώρισαν παλαιστινιακό κράτος.
• Τον Πούτιν, αλλά και τους ίδιους τους Ευρωπαίους ηγέτες για τις πολιτικές τους.

Παρουσίασε την Αμερική ως τον μοναδικό δρώντα με αποφασιστικότητα, έτοιμο να επιβάλει τη δική του τάξη πραγμάτων. Ωστόσο, πίσω από τη ρητορική σκληρότητα, διαφαίνεται μια στρατηγική επιλογή: ο Τραμπ θέλει να καταστήσει σαφές ότι η Ουάσινγκτον δεν θα είναι θεατής, αλλά ο βασικός ρυθμιστής των διεθνών εξελίξεων. Και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπό την ηγεσία του, δεν θα διστάσουν να συγκρουστούν, ακόμα και με τους στενότερους συμμάχους τους, εφόσον θεωρούν ότι θίγονται τα αμερικανικά συμφέροντα.

Η 80ή Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θα μείνει, έτσι, στην ιστορία ως το σκηνικό όπου ο πρόεδρος των ΗΠΑ μίλησε χωρίς φίλτρα, με γλώσσα που ενόχλησε, αλλά και με έναν τόνο που επιβεβαίωσε γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ συνεχίζει να αποτελεί το πιο διχαστικό – και ταυτόχρονα το πιο καθοριστικό – πρόσωπο της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής.