Η αμφιθυμία του Ντόναλντ Τραμπ για στρατιωτική δράση στο Φορντό αποκαλύπτει τις σύνθετες προκλήσεις πίσω από τη χρήση της βόμβας «bunker buster» GBU-57.
Η στρατηγική επιφυλακτικότητα Τραμπ για το χτύπημα στο Φορντό
Ο Ντόναλντ Τραμπ εμφανίζεται να εξέτασε σοβαρά τη χρήση της υπερβαρέως βόμβας διάτρησης καταφυγίων (GBU-57) κατά της ιρανικής πυρηνικής εγκατάστασης στο Φορντό. Ωστόσο, η απόφασή του να μη δώσει το «οκ» βασίστηκε κυρίως στην αβεβαιότητα για την πλήρη αποτελεσματικότητα του πλήγματος. Παρά τις τεχνικές δυνατότητες της GBU-57 στην ακρίβεια και τη διείσδυση, η ενισχυμένη και βαθιά κτισμένη δομή της διευρυμένης πυρηνικής εγκατάστασης έθετε σοβαρά εμπόδια.
Περιορισμοί της βόμβας GBU-57 και στρατιωτικές εκτιμήσεις
Η βόμβα «bunker buster» έχει σχεδιαστεί για να εξουδετερώνει υπόγειους στόχους με μεγάλη αντοχή, ωστόσο οι εσωτερικές εκτιμήσεις του Πενταγώνου αποκάλυψαν ορισμένες σημαντικές αδυναμίες:
Επίσης, το σενάριο χρήσης τακτικού πυρηνικού όπλου απερρίφθη κατηγορηματικά, καθώς θεωρήθηκε μη ρεαλιστικό και επικίνδυνο.
Γεωπολιτικές και επιχειρησιακές δυσκολίες
Η ειδική Υπηρεσία Μείωσης Απειλών (DTRA) εκτίμησε ότι μια συμβατική επίθεση με βόμβα GBU-57 θα είχε περιορισμένο χρονικό αντίκτυπο. Ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής της DTRA, Ράντι Μάνερ, τόνισε ότι η καταστροφή του Φορντό αποτελεί δύσκολο εγχείρημα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «εντυπωσιακό στην τηλεόραση, αλλά ανεφάρμοστο στην πραγματικότητα».
Καθώς το ιρανικό πρόγραμμα εμπλουτισμού ουρανίου αυξάνεται – με τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) να αναφέρει επίπεδα εμπλουτισμού έως και 83,7% – η κατάσταση καθίσταται ιδιαίτερα κρίσιμη. Η εγκατάσταση στο Φορντό έχει σχεδιαστεί για να αντέχει σε αεροπορικές επιθέσεις, επιβεβαιώνοντας την ανάγκη για προσεκτική στρατηγική πρόληψης και διπλωματικής διαχείρισης.
Το δίλημμα της Ουάσιγκτον και η ισραηλινή προοπτική
Παρά τον σχεδιασμό ανεξάρτητων επιχειρήσεων από το Ισραήλ για το Φορντό, η χώρα αναγνωρίζει ότι χωρίς αμερικανική υποστήριξη, η εν λόγω επιχείρηση παρουσιάζει σημαντικές προκλήσεις. Οι ΗΠΑ, υπό τη διοίκηση Τραμπ, προτίμησαν την επίδειξη στρατιωτικής ισχύος ως μέσο αποτροπής, με παράλληλη προσπάθεια να ασκηθούν πιέσεις στην Τεχεράνη μέσω διπλωματικών διαύλων και στρατιωτικών απειλών.
Η σύνθετη αυτή κατάσταση ανάμεσα σε επιχειρησιακές αμφιβολίες, γεωπολιτική αστάθεια και ανάγκη αποτροπής καθιστά την απόφαση για στρατιωτική επέμβαση εξαιρετικά δύσκολη, διαμορφώνοντας ένα πολυδιάστατο και ευαίσθητο πεδίο για την αμερικανική πολιτική.