Η μαζική υπεραλίευση απειλεί την ίδια την καρδιά των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, υπονομεύοντας τη βιωσιμότητα των ωκεανών και την ισορροπία του πλανήτη.

Η καταστροφή των θαλάσσιων αποθεμάτων και η υπεραλίευση

Σε κάθε εξόρμηση, μεγάλα βιομηχανικά αλιευτικά σκάφη συλλέγουν τεράστιες ποσότητες ψαριών, φτάνοντας ακόμα και τους 170 τόνους ψαριών ανά ταξίδι. Αυτά τα βιομηχανικά δίχτυα τραβούν στο πέρασμά τους ολόκληρα τμήματα θαλάσσιας ζωής, καταστρέφοντας οικοσυστήματα και αφήνοντας πίσω τους μια θάλασσα ουσιαστικά στεγνή από ζωή. Η εικόνα αυτή περιγράφει έναν συστηματικό, οργανωμένο αφανισμό των θαλάσσιων ειδών, όπου κάθε «χτύπημα» αφαιρεί χιλιάδες ψάρια, γαρίδες και πελαγικά είδη.

Αντίκτυπος στην βιοποικιλότητα και το κλίμα

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών καταδεικνύει πως το 35% των παγκόσμιων εμπορικών ιχθυαποθεμάτων αλιεύεται με μη βιώσιμους ρυθμούς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εκτεταμένη διατάραξη του θαλάσσιου οικοσυστήματος: διαλύονται τροφικές αλυσίδες, αποδυναμώνονται κοραλλιογενείς ύφαλοι και μειώνεται η ικανότητα των ωκεανών να απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό σημαίνει ότι επηρεάζεται αρνητικά και η ρύθμιση του παγκόσμιου κλίματος, καθιστώντας την υπεραλίευση όχι μόνο περιβαλλοντικό αλλά και κλιματικό ζήτημα.

Καταστροφικές μέθοδοι αλιείας και συνέπειες

• Συρόμενα δίχτυα βυθού: Εξολοθρεύουν ό,τι βρουν στο δρόμο τους, ανεξαρτήτως μεγέθους ή είδους.
• Ανεπιθύμητες αλιεύσεις: Ζώα που δεν είναι ο στόχος, πετιούνται νεκρά στη θάλασσα.
• Τεράστια αλιευτικά σκάφη: Αφαιρούν τα αποθέματα ψαριών βίαια, χωρίς σεβασμό στην ανανέωση και τη διατήρηση.

Η συνδυασμένη δράση χιλιάδων τέτοιων σκαφών παγκοσμίως οδηγεί σε μια συνεχή και αμετάκλητη υποβάθμιση των ωκεανών, στερώντας από τις μελλοντικές γενιές τις θαλάσσιες πηγές ζωής και τον πλούτο της βιοποικιλότητας τους.