Η νέα εποχή όπου ο σκύλος γίνεται μέλος της οικογένειας αντί παιδιού έχει ήδη ξεκινήσει – μια κοινωνική αλλαγή που διαμορφώνει το μέλλον της συναισθηματικής ζωής.
Η άνοδo της οικογένειας με κατοικίδια αντί για παιδιά
Σε πόλεις όπως το Μπουένος Άιρες, το 80% των νοικοκυριών έχει σκύλο, ενώ η γεννητικότητα μειώνεται ραγδαία. Ο όρος “περρίτσιο” (perrijo), συνδυάζοντας τις λέξεις perro (σκύλος) και hijo (παιδί), περιγράφει μια νέα μορφή οικογένειας όπου το κατοικίδιο παίρνει τη θέση του παιδιού. Γιορτές με τούρτες κρέατος, ειδικές δίαιτες, πάρτι σε πάρκα σκύλων και πολυτελείς παροχές για τα τετράποδα καλύπτουν πλέον το κενό μιας παραδοσιακής οικογένειας.
Η αλλαγή στις προτεραιότητες των millennials και της Gen Z
Οι νέες γενιές μεταθέτουν τους παραδοσιακούς στόχους όπως η αγορά σπιτιού, ο γάμος και η απόκτηση παιδιού, θεωρώντας τους πλέον «πολυτελείες» που συχνά δεν μπορούν ή δεν θέλουν να υλοποιήσουν. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως στην Αργεντινή με πληθωρισμό 140%, τα κατοικίδια αποτελούν συναισθηματική ασφάλεια και όχι απλώς υποκατάστατο. Όπως αναφέρει μια CEO στον χώρο των κατοικίδιων: «Οι νέοι σήμερα αγαπούν και φροντίζουν τα ‘τριχωτά τους μωρά’ με πάθος χωρίς να επιβαρύνουν τη ζωή τους με τις δυσκολίες της γονεϊκότητας».
Η κοινωνική διάσταση της επιλογής ζωής χωρίς παιδιά
Παρά την επιθυμία για οικογένεια που διατηρείται ρητορικά σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ελλάδα, ολοένα και περισσότεροι επιλέγουν να μην τεκνοποιήσουν. Σύμφωνα με μελέτες, το 22% των νέων προτιμά κατοικίδιο έναντι παιδιού, ενώ ένα επιπλέον 15% δεν σχεδιάζει να αποκτήσει ποτέ παιδιά. Η φεμινίστρια Jill Filipovic τονίζει ότι πολλοί νέοι με σταθερή καριέρα και οικονομική ανεξαρτησία επιλέγουν τον δρόμο της μη τυπικής οικογένειας, με έμφαση στην προσωπική ελευθερία και την αυτοπραγμάτωση.
Πρακτικοί και συναισθηματικοί λόγοι πίσω από την επιλογή κατοικιδίου
Η επιλογή κατοικιδίου βασίζεται συχνά σε πρακτικά κριτήρια: το κόστος είναι χαμηλότερο σε σύγκριση με το παιδί, η δέσμευση είναι ελεγχόμενη και η αγάπη που προσφέρει ένα ζώο είναι άνευ όρων και συγκινητική. Στον απομονωμένο και ασταθή κόσμο μας, το κατοικίδιο γίνεται ο ιδανικός σύντροφος – ένας «συγκάτοικος» που διατηρεί την ψυχική ισορροπία και προσφέρει συντροφιά χωρίς επιπλοκές.
Μια κοινωνία σε μεταβατικό στάδιο: προκλήσεις και ερωτήματα
Ωστόσο, η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα μιας κοινωνίας χωρίς παιδιά είναι υπό αμφισβήτηση. Η ανάγκη για ανθρώπινη σύνδεση και η διαγενεακή συνέχεια δεν μπορούν να αναπληρωθούν πλήρως από τα συναισθηματικά δεσίματα με τα ζώα. Σε αντίθεση με χώρες όπως η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου οι γεννήσεις παραμένουν υψηλές λόγω διαφορετικών κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών, ο δυτικός κόσμος αντιμετωπίζει ένα φαινόμενο που υπερβαίνει την οικονομία – πρόκειται για μία κοινωνική επανάσταση ή έναν μηχανισμό επιβίωσης; Η απάντηση ίσως αποκαλύπτει μια κοινωνία κουρασμένη, φοβισμένη και συναισθηματικά καταπονημένη, όπου ο σκύλος αντικαθιστά το παιδί ως σύμπτωμα της εποχής.