Σύμφωνα με τους πρόσφατους δρακόντειους κανονισμούς που έχουν επιβάλει οι Ταλιμπάν, οι άπορες γυναίκες του Αφγανιστάν που συλλαμβάνονται για επαιτεία καταγγέλλουν σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως βιασμούς και ξυλοδαρμούς στις φυλακές. Πολλές γυναίκες έχουν δηλώσει ότι έγιναν στόχος αξιωματούχων των Ταλιμπάν και συνελήφθησαν με βάση νόμους που καθορίζουν την καταπολέμηση της επαιτείας, οι οποίοι εφαρμόζονται από το 2023. Οι μαρτυρίες τους περιλαμβάνουν σεξουαλική κακοποίηση και σκληρή καταναγκαστική εργασία, καθώς και πληροφορίες για την κακοποίηση παιδιών που κρατούνται μαζί τους.
Από τότε που οι Ταλιμπάν επανακατέλαβαν την εξουσία τον Αύγουστο του 2021, οι γυναίκες έχουν αποκλειστεί από πολλές μορφές απασχόλησης, με αποτέλεσμα να αυξάνονται δραματικά τα επίπεδα φτώχειας, ειδικά για τα νοικοκυριά που διευθύνονται από γυναίκες. Η πρόσφατη νομοθεσία τους απαιτεί από όσους θεωρούνται “υγιείς” να μην ζητιανεύουν, εφόσον έχουν επαρκή χρήματα για έναν γεύμα. Παράλληλα, ιδρύθηκε επιτροπή για την καταγραφή των επαιτών στην Καμπούλ, με σχεδόν 60.000 άτομα να έχουν ήδη καταγραφεί.
Η Zahra*, μητέρα τριών παιδιών, είπε ότι αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Καμπούλ και να ζητιανεύει όταν ο σύζυγός της εξαφανίστηκε. Η ίδια ανέφερε ότι οι τοπικές αρχές την αγνόησαν όταν ζήτησε βοήθεια. Η σύλληψή της έγινε ακριβώς έξω από έναν φούρνο όπου προσπαθούσε να βρει φαγητό για τα παιδιά της. Μετά από τρεις ημέρες κράτησης, κατήγγειλε ότι υπέστη βασανισμούς και σεξουαλική κακοποίηση.
Μια άλλη γυναίκα, η Parwana*, που συνελήφθη με την τετράχρονη κόρη της, ανέφερε πως κρατήθηκε για 15 ημέρες, υπό άθλιες συνθήκες, και ότι πολλές γυναίκες βιάστηκαν κατά τη διάρκεια της κράτησής τους. Οι μαρτυρίες των πρώην κρατουμένων για κακοποίηση παιδιών είναι επίσης σοκαριστικές, με κάποιες γυναίκες να δηλώνουν ότι παρακολούθησαν παιδιά να ξυλοκοπούνται μέχρι θανάτου.
Ο νόμος που σχετίζεται με την επαιτεία αφορά και τον τρόπο ταφής των αποθανόντων κρατουμένων, όπου σε περίπτωση που δεν υπάρχουν συγγενείς, οι δημοτικοί υπάλληλοι είναι υπεύθυνοι για την ταφή τους. Αν και οι «άποροι» υποτίθεται ότι δικαιούνται οικονομική βοήθεια μετά την αποφυλάκισή τους, καμία γυναίκα μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει βοήθεια.
Η Parwana, φοβούμενη για τη ζωή της, είπε ότι πλέον ζητάει βοήθεια από γείτονές της αντί να ζητιανεύει. «Αυτές τις ημέρες, πηγαίνω από πόρτα σε πόρτα μαζεύοντας φαγητό», δήλωσε, προσθέτοντας πως οι Ταλιμπάν είναι σκληροί και επιβλητικοί, αφήνοντάς την με την αίσθηση πως είναι μόνη και χωρίς βοήθεια.
