Μια ελληνοκαναδή μητέρα, η Βανέσσα Κόλλιας, δέχτηκε ισόβια κάθειρξη στο Τορόντο. Έπνιξε τους δύο μικρούς γιους της, τον 4χρονο Μίμη και τον 5χρονο Γιάννη, λίγες μέρες μετά τον θάνατο του άντρα της από καρκίνο. Ήθελε να τους ενώσει όλους μαζί στον άλλο κόσμο, όπως είπε αργότερα.
Η νύχτα της τραγωδίας στο διαμέρισμα
Εκείνο το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου 2023, η 27χρονη Βανέσσα Κόλλιας έπνιξε τα παιδιά της κρατώντας τα χέρια της πάνω στο στόμα και τη μύτη τους ενώ τους τραγουδούσε το “you are my sunshine” μέχρι να σταματήσουν να αναπνέουν. Μετά πήδηξε από το μπαλκόνι του διαμερίσματος στο Τορόντο, αλλά δεν πέθανε – έμεινε παράλυτη από τη μέση και κάτω μετά από σοβαρούς τραυματισμούς. Στο δικαστήριο δήλωσε ένοχη για δύο κατηγορίες ανθρωποκτονίας δευτέρου βαθμού, και ο δικαστής της έδωσε ισόβια χωρίς δυνατότητα έξωσης για 18 χρόνια.
Η Βανέσσα Κόλλιας μίλησε ανοιχτά για όλα όσα έγιναν εκείνη τη μέρα, περιγράφοντας κάθε στιγμή με λεπτομέρεια στους δικαστές. Είπε σε ψυχίατρο ότι ένιωθε εντελώς μόνη της, δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα συνεχίσει χωρίς τον σύζυγό της, και ήθελε να τους βρει όλους στον Παράδεισο – εννέα μέρες μετά τον ξαφνικό θάνατό του. Σε μια επιστολή της στην αστυνομία, ζήτησε συγγνώμη από την οικογένειά της για ό,τι έκανε, και παραδέχτηκε πόσο βαριά την είχε πάρει η απώλεια.
Συγγνώμες και πόνος μέσα από τη φυλακή
Από τη φυλακή, η Βανέσσα Κόλλιας εμφανίστηκε online στο δικαστήριο και είπε: «Ένα κομμάτι μου θα αναρωτιέται πάντα γιατί δεν είπα ποτέ ότι χρειάζομαι βοήθεια». «Στέκομαι μπροστά σας ακόμη αυτός ο διαλυμένος άνθρωπος που χρειάζεται βοήθεια για να ξαναφτιάξει τον εαυτό του», πρόσθεσε με φωνή που έτρεμε. Ήταν προϊόν παλιών παιδικών τραυμάτων που την έκαναν να βλέπει τον κόσμο έτσι, σύμφωνα με την έκθεση, αλλά δεν είχε κάποια βαριά ψυχική διαταραχή που να την απαλλάσσει από ευθύνη.
Προς τους γιους της, άφησε λόγια γεμάτα αγάπη και λύπη: «Μωρά μου, σας αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε. Σας ευχαριστώ που μου δείξατε τι είναι αληθινή αγάπη. Θα είστε για πάντα το αγαπημένο μου κομμάτι. Είμαι τόσο ευγνώμων που μπόρεσα να είμαι η μητέρα σας. Το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή μου θα είναι να μάθω να είμαι καλά εδώ χωρίς εσάς». Η μεγαλύτερη πίκρα της ήταν που δεν κατάφερε να τελειώσει με τη ζωή της εκείνη τη στιγμή, όπως αποκάλυψε στην ψυχίατρο – έπασχε από διαταραχή προσαρμογής, αλλά αυτό δεν άλλαζε τα πράγματα στο δικαστήριο. Μεταξύ Ελλήνων της διασποράς, τέτοιες ιστορίες θυμίζουν πόσο βαριά μπορεί να πέσει η απώλεια σε μια νέα οικογένεια.