Σε μια περίοδο που η βιωσιμότητα των ιστορικών μέσων ενημέρωσης τίθεται υπό διαρκή αμφισβήτηση, οι εργαζόμενοι της εφημερίδας «Αυγή» και του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο» ύψωσαν τη φωνή τους, διαδηλώνοντας έξω από τα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Το ζήτημα είναι πολλαπλό: αφορά την οικονομική τους επιβίωση, το μέλλον δύο εμβληματικών μέσων της Αριστεράς, αλλά και την ευρύτερη συζήτηση για τη σχέση κομμάτων και κομματικών εντύπων στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.

Μια διαμαρτυρία – κραυγή αγωνίας

Την Τρίτη, εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν κρατώντας πανό με συνθήματα όπως «Δώστε τώρα τα δεδουλευμένα – Αγώνας για δουλειά και αξιοπρέπεια», καταγγέλλοντας 16 μήνες «ομηρίας» και ανασφάλειας. Η διαμαρτυρία αυτή αποτελεί επιστέγασμα μιας παρατεταμένης οικονομικής εκκρεμότητας, καθώς οι εργαζόμενοι δηλώνουν απλήρωτοι επί πολλούς μήνες αθροιστικά.

Το χρονικό της οικονομικής ασφυξίας

Σύμφωνα με τον Διονύση Ελευθεράτο, δημοσιογράφο του «Στο Κόκκινο» και εκπρόσωπο των εργαζομένων, η κατάσταση είναι κρίσιμη:

• Οι εργαζόμενοι της «Αυγής», του site της και του «Στο Κόκκινο» είναι απλήρωτοι για τέσσερις μήνες αθροιστικά.
• Διατυπώνεται η θέση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βρει τρόπους να καλύψει άλλες οφειλές, αλλά όχι αυτές προς τους εργαζόμενους των κομματικών του μέσων.
• Η διοίκηση του κόμματος διαβεβαίωσε ότι είναι ειλημμένη απόφαση να διατηρήσει τα μέσα ζωντανά, ωστόσο η εκταμίευση της κρατικής επιχορήγησης φαντάζει ως ο καθοριστικός παράγοντας για την επίλυση του προβλήματος.

Αυτός ο παρατεταμένος οικονομικός στραγγαλισμός δημιουργεί ένα περιβάλλον εργασιακής ανασφάλειας που, στην ανάλυση του συντάκτη, υπονομεύει κάθε έννοια εργασιακής αξιοπρέπειας και δημοσιογραφικής ανεξαρτησίας, παρά τις διακηρύξεις περί ελεύθερης έκφρασης.

Η «Αυγή»: Ένα ιστορικό βήμα σε κίνδυνο

Η περίπτωση της «Αυγής» είναι ιδιαίτερα συμβολική. Ο Νίκος Κυριακίδης, δημοσιογράφος της εφημερίδας από το 1985, εξέφρασε την έντονη ανησυχία του για το μέλλον της:

• Η «Αυγή» εκδίδεται αδιάκοπα από το 1952, με μοναδική διακοπή τα χρόνια της Δικτατορίας.
• Σήμερα, η κατάσταση χαρακτηρίζεται ως «πρωτόγνωρη», με την εφημερίδα ουσιαστικά κλειστή και το μέλλον της αβέβαιο.
• Τονίζεται ο ρόλος της ως «χώρος ελεύθερης έκφρασης, βήμα για ιδέες και συλλογικότητες», ένα κληροδότημα που δεν πρέπει να χαθεί.

Ανάλυση: Η μακρά ιστορία της «Αυγής» ως φωνή της Αριστεράς, ειδικά σε εποχές διώξεων και πολιτικών αναταραχών, προσδίδει στην παρούσα κρίση μια επιπλέον διάσταση. Η ανάγκη διατήρησης τέτοιων μέσων δεν αφορά μόνο την εργασιακή επιβίωση των δημοσιογράφων, αλλά και τη διατήρηση της πολυφωνίας και της ιστορικής μνήμης στον δημόσιο διάλογο. Η απειλή κλεισίματος ενός τέτοιου μέσου σηματοδοτεί, κατά την εκτίμηση του δημοσιογράφου, όχι μόνο μια οικονομική αποτυχία, αλλά και μια θεσμική και πολιτισμική απώλεια.

Πολιτικές διαστάσεις και προοπτικές

Η διαμαρτυρία έλαβε χώρα έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος που εκδίδει και υποστηρίζει τα συγκεκριμένα μέσα. Αντιπροσωπεία των εργαζομένων συναντήθηκε με στελέχη του κόμματος, έπειτα από πρόταση της Αναπληρώτριας Γραμματέως της Κεντρικής Επιτροπής, Αναστασίας Σαπουνά.

Ειδησεογραφικό στοιχείο: Η εξάρτηση από την κρατική επιχορήγηση αναδεικνύεται ως κομβικό σημείο, υπογραμμίζοντας τη δυσχέρεια των κομματικών μέσων να επιβιώσουν αποκλειστικά από εμπορικά έσοδα σε ένα δύσκολο οικονομικό περιβάλλον για τον Τύπο. Αυτό φέρνει στην επιφάνεια τη γενικότερη συζήτηση για την ανάγκη αναθεώρησης του μοντέλου χρηματοδότησης των πολιτικών φορέων και των μέσων τους, ώστε να διασφαλιστεί τόσο η βιωσιμότητα όσο και η ανεξαρτησία τους. Η υπόθεση της «Αυγής» και του «Στο Κόκκινο» δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, αλλά σύμπτωμα μιας ευρύτερης κρίσης που πλήττει πολλές έντυπες εκδόσεις στην Ελλάδα και διεθνώς.

Η διαρκής προσπάθεια των εργαζομένων για την καταβολή των δεδουλευμένων τους μετατρέπεται σε έναν «αγώνα για δουλειά και αξιοπρέπεια», αναδεικνύοντας τις πιέσεις που υφίσταται ο κλάδος της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Το μέλλον των ιστορικών αυτών μέσων παραμένει αβέβαιο, με την κοινή γνώμη να παρακολουθεί τις εξελίξεις, καθώς η έκβαση θα έχει επιπτώσεις όχι μόνο για τους ίδιους τους εργαζομένους, αλλά και για το τοπίο των μέσων ενημέρωσης στη χώρα μας.