Μια προσάραξη που αποκαλύπτει κρίσιμα προβλήματα στην ασφάλεια των θαλάσσιων μεταφορών.
Η κρίσιμη προσάραξη του επιβατηγού «Παναγία Παραβουνιώτισσα» και οι επιπτώσεις της
Η προσάραξη του επιβατηγού-οχηματαγωγού πλοίου «Παναγία Παραβουνιώτισσα» στη βραχονησίδα Γλάρος, στην περιοχή των Νέων Στύρων, ανέδειξε τις διαχρονικές αδυναμίες του ελληνικού συστήματος θαλάσσιων μεταφορών. Το περιστατικό δεν αποτελεί απλή ναυτική ατυχία, αλλά έναν καταλύτη για την αναθεώρηση θεσμικών και επιχειρησιακών πρακτικών που αφορούν την εκπαίδευση του πληρώματος, τα τεχνικά πρωτόκολλα και τις ευθύνες του Λιμενικού Σώματος.
Ο έμπειρος καπετάνιος Σιδέρης Μαμίδης εξέφρασε δημόσια αμφιβολίες σχετικά με τη σύλληψη του πλοιάρχου αμέσως μετά την προσάραξη, υπογραμμίζοντας τη σημασία της παρουσίας του ως ηγέτη κατά τη διαχείριση τέτοιων κρίσεων. Όπως τόνισε, η πρόωρη απομάκρυνση του πλοιάρχου ενδέχεται να προκαλέσει νομικές επιπλοκές και υπονομεύει την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα στη φάση αντιμετώπισης του περιστατικού.
Τεχνικές δυσλειτουργίες και διαχείριση επιβατών
Η αρχική εκτίμηση για την αιτία της προσάραξης εντοπίζεται σε βλάβη του συστήματος πηδαλιουχίας. Επιβάτες που ήταν παρόντες ανέφεραν ισχυρό κραδασμό πριν τη σύγκρουση, γεγονός που ενισχύει την εκδοχή μηχανικής αστοχίας. Παράλληλα, ωστόσο, καταγράφηκαν καταγγελίες σχετικά με έλλειψη πληροφόρησης και καθοδήγησης από το πλήρωμα, καθώς και δυσκολία στην ανεύρεση σωστικών μέσων από ορισμένους επιβάτες.
Η ανάλυση αυτή υπογραμμίζει την ανάγκη διερεύνησης όχι μόνο των τεχνικών ζητημάτων στο μηχανοστάσιο, αλλά και της διαχείρισης της ασφάλειας και ενημέρωσης των επιβατών κατά την κρίσιμη ώρα της προσάραξης.
Αντιφατικές μαρτυρίες και επιτυχής εκκένωση
Οι αντικρουόμενες μαρτυρίες για το πλήρωμα δημιουργούν μια εικόνα
πολυπλοκότητας, αφού από τη μία πλευρά καταγράφονται ελλείψεις στην οργάνωση, ενώ από την άλλη όλοι οι επιβάτες απομακρύνθηκαν σώοι και ασφαλείς. Ο καπετάνιος Μαμίδης επαίνεσε το πλήρωμα για την ορθότατη αντίδρασή του, καθώς και τη συνεργασία με τις τοπικές αρχές και το Λιμενικό, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αποφυγή τραγωδίας.
Η επιτυχημένη εκκένωση αποδεικνύει πως, παρά τις δυσκολίες, τα εκπαιδευτικά πρωτόκολλα κρίσεων και αντιμετώπισης ναυτικών ατυχημάτων λειτουργούν, αλλά ταυτόχρονα προβάλλουν την ανάγκη για περαιτέρω βελτιώσεις.
Αυξημένες ευθύνες και νομοθετικές αγκυλώσεις
Σύμφωνα με το Υπουργείο Ναυτιλίας, επιρρίπτονται σημαντικές ευθύνες τόσο στον πλοίαρχο όσο και στην πλοιοκτήτρια εταιρεία, λόγω:
- Καθυστέρησης στην ενημέρωση των αρμόδιων αρχών, η οποία δεν έγινε απευθείας από τον πλοίαρχο αλλά από πολίτη.
- Εκκρεμότητας στην υποβολή σχεδίου αποκόλλησης από την εταιρεία, προκαλώντας ανησυχία για την ασφάλεια του πλοίου και το θαλάσσιο περιβάλλον.
- Ενημέρωσης του εισαγγελέα σχετικά με πιθανή μη συμμόρφωση στις προβλεπόμενες διαδικασίες.
Ο πλοίαρχος αντιμετωπίζει σοβαρές κατηγορίες, όπως παραβίαση ασφάλειας ναυσιπλοΐας και πρόκληση ναυαγίου, ενώ παραμένει υπό κράτηση μέχρι την απολογία του. Αυτό αναζωπυρώνει τη συζήτηση για την αυτοματοποιημένη ποινικοποίηση των πλοιάρχων σε κάθε ναυτικό ατύχημα, συχνά πριν από την ολοκλήρωση της τεχνικής διερεύνησης.
Θεσμικές προκλήσεις και προτάσεις πολιτικών κομμάτων
Η αξιωματική αντιπολίτευση, μέσω του τομεάρχη Ναυτιλίας Αλέξανδρου Μεϊκόπουλου και του Τμήματος Ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, έθεσε καίρια ερωτήματα σχετικά με:
- Την τελευταία επιθεώρηση του πλοίου.
- Τυχόν γνωστές δυσλειτουργίες στο πηδάλιο ή σε άλλα λειτουργικά συστήματα.
- Τη διεξαγωγή των υποχρεωτικών γυμνασίων ασφαλείας.
- Την επιχειρησιακή κατάσταση και επάρκεια των διασωστικών μέσων στο Αιγαίο.
Παράλληλα, επισημαίνεται η ανάγκη αναθεώρησης του παρωχημένου Βασιλικού Διατάγματος 36/1967, που επιτρέπει τη χρήση σωστικών μέσων για το 60% των επιβατών, προτείνοντας νομοθετικές αλλαγές προς ενίσχυση της θαλάσσιας ασφάλειας.