Σε μια εποχή όπου ο πρωτογενής τομέας στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπος με συνεχείς προκλήσεις, η ρήση του Αριστοτέλη «Ο νους χωρίς πράξη είναι κενός, η πράξη χωρίς νου είναι τυφλή» βρίσκει την πλέον σύγχρονη έκφρασή της μέσα από τις προτάσεις της Νικολέτας Τζιωρτζιώτη, Αντιπροέδρου της Ομοσπονδίας Κτηνοτρόφων Θεσσαλίας και Εκπροσώπου του Ν. Τρικάλων.
Νικολέτα Τζιωρτζιώτη Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Κτηνοτρόφων Θεσσαλίας και Εκπρόσωπος του Ν. Τρικάλων
Το Παράδοξο της «Δικαιολόγησης» Αντί της Λύσης
Η τοποθέτηση της κας Τζιωρτζιώτη αναδεικνύει ένα χρόνιο πρόβλημα στον ελληνικό δημόσιο διάλογο, την επικέντρωση στο «ποιος φταίει» αντί στην αναζήτηση πρακτικών λύσεων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «Ο ανθρώπινος νους συχνά σπαταλάται στο να εξηγήσει «ποιος φταίει» αντί να ψάξει πώς λύνουμε τα προβλήματα. Όμως στον πρωτογενή τομέα, δεν υπάρχει πια χώρος για διαμάχες. Υπάρχει μόνο ανάγκη για λύσεις». Αυτή η θέση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για τον αγροτικό και κτηνοτροφικό κλάδο, που βιώνει διαρκείς κρίσεις, από την κλιματική αλλαγή και τις φυσικές καταστροφές έως τις πιέσεις των αγορών και το αυξημένο κόστος παραγωγής.
Η κα Τζιωρτζιώτη υπογραμμίζει την ανάγκη για προοδευτική σκέψη και την ανάληψη ατομικής και συλλογικής ευθύνης, θέτοντας καίρια ερωτήματα:
* Τι μπορώ να διορθώσω;
* Τι να αλλάξω;
* Τι να βελτιώσω;
* Τι να προτείνω;
Η απάντηση, σύμφωνα με την ίδια, βρίσκεται στην «ανάληψη ευθύνης από όλους μας», μια προϋπόθεση για την ανάπτυξη και βιωσιμότητα του κλάδου.
Οκτώ Προτάσεις για Άμεση Εφαρμογή και Βιώσιμη Ανάπτυξη
Εστιάζοντας στην ανάγκη για συγκεκριμένα μέτρα, η Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Κτηνοτρόφων Θεσσαλίας παρουσιάζει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως οδηγός για την αντιμετώπιση των σημερινών προκλήσεων:
- Οικονομικές ενισχύσεις: Στοχευμένη υποστήριξη σε ενεργούς παραγωγούς για τη διασφάλιση της παραγωγικής τους συνέχειας. Αυτό είναι κρίσιμο για την ανταγωνιστικότητα και την επιβίωση των μονάδων.
- Διάθεση ζωοτροφών: Άμεση παροχή ζωοτροφών σε πληττόμενους παραγωγούς, ειδικά σε περιόδους κρίσης ή αυξημένου κόστους, όπως αυτή που βιώσαμε πρόσφατα με τις αβεβαιότητες στην παγκόσμια αγορά.
- Παράταση και απλοποίηση Σχεδίων Βελτίωσης: Η μείωση της ίδιας συμμετοχής και η γραφειοκρατική απλοποίηση είναι απαραίτητη για την προσέλκυση επενδύσεων και τον εκσυγχρονισμό των γεωργικών εκμεταλλεύσεων.
- Αυστηροί έλεγχοι και επιβράβευση: Η διαφάνεια και η επιβράβευση της πραγματικής παραγωγικής δραστηριότητας είναι θεμελιώδεις για την καταπολέμηση της παραοικονομίας και την ενίσχυση των συνεπών παραγωγών.
- Υποστήριξη νέων αγροτών: Εκπαίδευση, χρηματοδότηση και μέτρα βιωσιμότητας για τη νέα γενιά, ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα της γήρανσης του αγροτικού πληθυσμού.
- Πλατφόρμα συνεργασίας: Η δημιουργία δικτύων μεταξύ παραγωγών, συνεταιρισμών και κρατικών φορέων μπορεί να προωθήσει την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και πόρων, ενισχύοντας τη συλλογικότητα.
- Βραβεία και κίνητρα ποιότητας: Η αναγνώριση της συνέπειας και της ποιότητας στην παραγωγή ενθαρρύνει την προσπάθεια για υψηλής ποιότητας προϊόντα και ενισχύει την εικόνα του ελληνικού πρωτογενούς τομέα.
- Πρόσβαση σε τεχνογνωσία και σύγχρονα εργαλεία: Η υιοθέτηση νέων τεχνολογιών και η συνεχής επιμόρφωση είναι αναγκαίες για την αύξηση της παραγωγικότητας και την προσαρμογή στις σύγχρονες απαιτήσεις.
Η Ωριμότητα και το Παράδειγμα: Το Όραμα για το Μέλλον
Το μήνυμα της Νικολέτας Τζιωρτζιώτη ξεπερνά τις τεχνικές προτάσεις. Ζητά σοβαρότητα, συνεργασία και διάλογο, τονίζοντας τη σημασία του παραδείγματος που δίνει η σημερινή γενιά στους παλαιότερους που πάλεψαν και στους νεότερους που αναζητούν πρότυπα. «Τι βλέπουν όταν αντί να στηριζόμαστε, αλληλοχτυπιόμαστε;» αναρωτιέται, υπογραμμίζοντας την καταστροφική φύση των εσωτερικών διαμαχών.
Το κλείσιμο της τοποθέτησης της κ. Τζιωρτζιώτη είναι ενδεικτικό της προσέγγισής της: «Η γη δεν ζητά δικαιολογίες, ζητά προσπάθεια, σοφία και συνέπεια γιατί όσοι σπέρνουν με σεβασμό, θερίζουν με αξιοπρέπεια». Αυτή η φράση συνοψίζει τη φιλοσοφία της: ένας συνδυασμός πρακτικής δράσης, στρατηγικής σκέψης και ηθικής ευθύνης απέναντι στη γη, τους ανθρώπους και το μέλλον του αγροτικού τομέα. Η προσέγγιση της Νικολέτας Τζιωρτζιώτη μπορεί να αποτελέσει φάρο για την αναγέννηση ενός κλάδου που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.