Η ποιότητα των συνθηκών κράτησης σε ελληνικές φυλακές επανέρχεται στο προσκήνιο, αυτή τη φορά με επίκεντρο τις Φυλακές Χανίων. Επτά νεαροί κρατούμενοι, ηλικίας 18–20 ετών, ξεκίνησαν τριήμερη απεργία πείνας, καταγγέλλοντας «απάνθρωπες συνθήκες» και παραβίαση βασικών τους δικαιωμάτων.

Η Καταγγελία: Απάνθρωπες Συνθήκες και Αθετημένες Υποσχέσεις

Οι επτά κρατούμενοι, οι οποίοι ζητούν την άμεση μεταγωγή τους από τις Φυλακές Χανίων στις Φυλακές Αυλώνα, όπου και ανήκουν αρχικά, περιγράφουν μια κατάσταση που εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τη λειτουργία του σωφρονιστικού συστήματος. Οι βασικές τους καταγγελίες περιλαμβάνουν:

• Έλλειψη Βασικών Ειδών: Για περισσότερο από τρεις μήνες, όπως αναφέρουν, δεν τους έχουν χορηγηθεί απαραίτητα είδη όπως εσώρουχα, κουβέρτες και σαπούνι. Η απουσία αυτών των ειδών υποδηλώνει σοβαρά ζητήματα υγιεινής και ανθρωπινής αξιοπρέπειας.
• Παράνομη Παραμονή: Οι κρατούμενοι υποστηρίζουν ότι μεταφέρθηκαν στα Χανιά αποκλειστικά για τη διεξαγωγή της δίκης τους. Μετά το πέρας αυτής, θα έπρεπε να είχαν επιστρέψει στις Φυλακές Αυλώνα, ένα περιβάλλον το οποίο θεωρούν ασφαλέστερο και πιο κατάλληλο για την ηλικία τους, καθώς εκεί θα βρίσκονταν με συνομήλικους.
• Αθετημένες Υποσχέσεις: Τον Αύγουστο, οι ίδιοι κρατούμενοι είχαν πραγματοποιήσει διήμερη απεργία πείνας. Τότε, η διεύθυνση του καταστήματος κράτησης φέρεται να δεσμεύτηκε για τη μεταγωγή τους και τη διενέργεια ιατρικών εξετάσεων. Ωστόσο, σύμφωνα με τους ίδιους, μέχρι σήμερα δεν έχει σημειωθεί καμία ουσιαστική αλλαγή στην κατάστασή τους.

Η Διπλή Απεργία Πείνας: Μια Κραυγή Αγωνίας

Η τριήμερη απεργία πείνας, που ξεκίνησε την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου, αποτελεί τη δεύτε κινητοποίηση των νεαρών κρατουμένων μέσα σε λίγους μήνες. Αυτό υπογραμμίζει την απελπισία τους και την έλλειψη εμπιστοσύνης στην επίλυση των προβλημάτων τους μέσω των επίσημων διαύλων. Η επανάληψη μιας τόσο ακραίας μορφής διαμαρτυρίας, όπως η απεργία πείνας, αναδεικνύει την πίεση και την αδυναμία των κρατουμένων να βρουν λύσεις στα ζητήματά τους. Anάlνση: Το γεγονός ότι πρόκειται για νεαρούς σε ηλικία δείχνει επίσης την ιδιαίτερη ευαισθησία και την ανάγκη για προστασία που πρέπει να παρέχει το σωφρονιστικό σύστημα σε αυτή την κατηγορία κρατουμένων.

Βασικά Αιτήματα και Κοινωνική Ανταπόκριση

Τα κεντρικά αιτήματα των κρατουμένων είναι σαφή και άμεσα:

• Άμεση Επιστροφή: Να μεταφερθούν άμεσα στις αρχικές τους φυλακές στον Αυλώνα.
• Προμήθεια Βασικών Ειδών: Να τους παρασχεθούν τα απαραίτητα είδη υγιεινής και ένδυσης.
• Υποστήριξη και Προβολή: Ζητούν στήριξη και ανάδειξη του ζητήματός τους από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.

Η κινητοποίηση αυτή γνωστοποιήθηκε από το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων, δίνοντας δημοσιότητα στην υπόθεση, σύμφωνα με αναφορές της ΕΡΤ. Η δημόσια προβολή είναι ζωτικής σημασίας για την άσκηση πίεσης στις αρμόδιες αρχές και τη διασφάλιση της τήρησης των δικαιωμάτων των κρατουμένων.

Ανάλυση: Το Πλαίσιο των Δικαιωμάτων Κρατουμένων στην Ελλάδα

Οι καταγγελίες αυτές συμπληρώνουν ένα ευρύτερο αφήγημα σχετικά με τις συνθήκες κράτησης στην Ελλάδα, οι οποίες συχνά βρίσκονται υπό το μικροσκόπιο διεθνών οργανισμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η χώρα έχει δεσμευτεί να τηρεί τα Ευρωπαϊκά Πρότυπα για τις Φυλακές, τα οποία περιλαμβάνουν την παροχή επαρκούς υγιεινής, σίτισης, ιατρικής περίθαλψης και την εξασφάλιση της προσωπικής ασφάλειας των κρατουμένων. Ανάλυση: Η κράτηση νεαρών ατόμων σε εγκαταστάσεις που στερούνται βασικών ανέσεων και ασφάλειας, όπως υποστηρίζεται στην περίπτωση των Φυλακών Χανίων, μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες στην ψυχολογική τους κατάσταση και την προσπάθεια επανένταξής τους στην κοινωνία. Η Διεύθυνση Σωφρονιστικής Πολιτικής του Υπουργείου Δικαιοσύνης οφείλει να διερευνήσει άμεσα αυτές τις καταγγελίες και να διασφαλίσει την τήρηση των προβλεπόμενων διαδικασιών, ιδιαίτερα όσον αφορά στις μεταγωγές και την παροχή βασικών αγαθών.

Επιπτώσεις και Προοπτικές

Η κατάσταση στις Φυλακές Χανίων, όπως περιγράφεται από τους νεαρούς κρατούμενους, αναδεικνύει την ανάγκη για συστηματικούς ελέγχους και διαφάνεια στο σωφρονιστικό σύστημα. Η συνέχιση τέτοιων συνθηκών όχι μόνο παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά υπονομεύει και τον κοινωνικό στόχο της σωφρονιστικής αγωγής. Η πίεση από τα ΜΜΕ και τις κοινωνικές οργανώσεις είναι κρίσιμη για να διασφαλιστεί ότι οι υποσχέσεις θα τηρηθούν και οι συνθήκες κράτησης θα βελτιωθούν.