Σε μια εποχή που η σχέση ανθρώπου-φύσης δοκιμάζεται, η ιστορία της κυρίας Τούλας από την Κάρυστο έρχεται να μας υπενθυμίσει τη δύναμη της ανιδιοτελούς στοργής και της συνύπαρξης. Μια αλεπού, ένα άγριο ζώο που συνήθως αποφεύγει την ανθρώπινη επαφή, έχει βρει στην αυλή της έναν απροσδόκητο σύμμαχο και μια δεύτερη οικογένεια, προσφέροντας ένα σπάνιο παράδειγμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και φροντίδας.

Μια Σχέση που Γεφυρώνει τον Άνθρωπο και την Άγρια Ζωή

Η ασυνήθιστη αυτή ιστορία ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια, όταν μια αλεπού άρχισε να επισκέπτεται συχνά την κυρία Τούλα. Όπως αφηγείται η ίδια στο evima.gr, το ζώο εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά, λίγο πριν τις επτά το απόγευμα, στην είσοδο του σπιτιού της. Η αρχική επιφυλακτικότητα των άγριων ζώων απέναντι στον άνθρωπο, έδωσε σταδιακά τη θέση της σε μια εκπληκτική οικειότητα. Η κυρία Τούλα θυμάται: «Ήταν πάντα καθαρή, με όμορφη γούνα και φουντωτή ουρά. Ερχόταν, έτρωγε και μετά χανόταν πάλι στο βουνό». Με την πάροδο του χρόνου, η αλεπού έμαθε το μονοπάτι, την αυλή, ακόμη και τη φωνή της, μετατρεπόμενη σε ένα σχεδόν οικογενειακό μέλος.

Η Δοκιμασία και η Επιστροφή

Η βαθιά αυτή σχέση δοκιμάστηκε όταν η αλεπού εξαφανίστηκε για περίπου έναν χρόνο, έχοντας εμφανιστεί προηγουμένως τραυματισμένη και με σοβαρό πρόβλημα στο τρίχωμα. «Η ουρά της είχε πληγές και το δέρμα της έμοιαζε σαν να είχε ψωρίαση», περιγράφει η ίδια. Η κυρία Τούλα, αρνούμενη να εγκαταλείψει το πλάσμα που είχε αγαπήσει, ανέλαβε δράση.

• Ιατρική Φροντίδα: Με τη συνδρομή κτηνιάτρου και σε συνεργασία με την οργάνωση ΑΝΙΜΑ, ξεκίνησε θεραπεία για δερματική μόλυνση ή παράσιτα.
• Πρωτότυπη Χορήγηση: Το φάρμακο χορηγήθηκε έξυπνα, κρυμμένο μέσα σε ωμό λουκάνικο. «Το έφαγε χωρίς να το καταλάβει. Ήξερα πως της έκανα καλό», αφηγείται συγκινημένη.

Η ανταμοιβή ήρθε απροσδόκητα το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου, όταν η αλεπού εμφανίστηκε ξανά στο πεζούλι του σπιτιού. «Ήρθε στις 11 το βράδυ, στάθηκε και περίμενε. Οι γάτες δεν την άφηναν να πλησιάσει, όμως μόλις της μίλησα με αναγνώρισε και ήρθε κοντά μου», λέει η κυρία Τούλα, με εμφανή συγκίνηση. Η αλεπού, εμφανώς υγιής πλέον, επιστρέφει τακτικά, απολαμβάνοντας την ίδια φροντίδα που τη βοήθησε να επιβιώσει.

Οικολογική Σημασία και Ανθρώπινη Συμπόνια

Η ιστορία της Καρύστου αποτελεί ένα εντυπωσιακό παράδειγμα του πώς η ανθρώπινη συμπόνια μπορεί να επηρεάσει θετικά την άγρια ζωή. Οι αλεπούδες (Vulpes vulpes), συνηθισμένα αρπακτικά των ελληνικών δασών και αγρών, είναι νυκτόβια ζώα που εκ φύσεως διατηρούν απόσταση από τον άνθρωπο. Ωστόσο, η σταθερή και αγαπητική προσέγγιση της κυρίας Τούλας κατάφερε να διασπάσει αυτή την ενστικτώδη επιφυλακή.

Αστακομακαρονάδα για τον «Άγριο» Φίλο

Η κυρία Τούλα, με μια δόση χιούμορ και απεριόριστης αγάπης, αποκαλύπτει το μενού της αλεπούς: «Την ταΐζω με ό,τι καλύτερο έχω – ακόμα και αστακομακαρονάδα! Δεν μπορώ να της αρνηθώ τίποτα. Την αγαπώ σαν να είναι δικό μου ζώο». Η φράση αυτή συμπυκνώνει το μέγεθος του συναισθηματικού δεσμού που έχει αναπτυχθεί. Η ιστορία της “viral” αλεπούς της Εύβοιας, όπως έχει πλέον καθιερωθεί, όχι μόνο αναδεικνύει την εξαίρεση στον κανόνα της συνύπαρξης ανθρώπου και άγριας ζωής αλλά και συγκινεί, υπενθυμίζοντας πως η καλοσύνη δεν γνωρίζει όρια ειδών.