Στο Ράβενσμπρουκ, η μνήμη ζωντανεύει με μελωδίες του «Μάουντχαουζεν» και συγκίνηση.
Τιμή στους Έλληνες κρατούμενους του Ράβενσμπρουκ
Σε μια συγκινητική τελετή μνήμης για τα 80 χρόνια από την ίδρυση του στρατοπέδου συγκέντρωσης Ράβενσμπρουκ, στη βόρεια Γερμανία, τιμήθηκαν οι Έλληνες κρατούμενοι. Η εκδήλωση χαρακτηρίστηκε από λιτότητα και βαθιά συγκίνηση, με την παρουσία μουσικής, λουλουδιών και της ελληνικής σημαίας.
Οι μελωδίες της μνήμης
Η Ελληνογερμανική Χορωδία “Πολυφωνία” του Βερολίνου ερμήνευσε τραγούδια με ιδιαίτερη συμβολική αξία. Ανάμεσα σε αυτά, ξεχώρισαν συνθέσεις από τον εμβληματικό κύκλο του «Μάουντχαουζεν» των Ιάκωβου Καμπανέλλη και Μίκη Θεοδωράκη. Ακούστηκαν επίσης έργα του Μάνου Χατζιδάκι, αλλά και το παραδοσιακό τραγούδι «Ξεκινά μια ψαροπούλα». Το συγκεκριμένο τραγούδι, σύμφωνα με μαρτυρίες επιζησασών, τραγουδιόταν από Ελληνίδες κρατούμενες μέσα στο στρατόπεδο, προσφέροντας κουράγιο η μία στην άλλη σε αυτή την απάνθρωπη συνθήκη.
Συμβολισμός και Ιστορία
Μπροστά από τα κρεματόρια του Ράβενσμπρουκ, λίγα λουλούδια και η ελληνική σημαία στέκονταν ως σιωπηλοί μάρτυρες των σκοτεινών σελίδων της Ιστορίας που γράφτηκαν εκεί. Το Ράβενσμπρουκ υπήρξε ένα από τα πιο σκληρά στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, με ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες για τις γυναίκες κρατούμενες.
Η ελληνική παρουσία και η σημασία της μνήμης
Η Ελένη Βίνγελ Μωραΐτου, μέλος της διεθνούς επιτροπής του Ravensbrück, υπογράμμισε τη συνεχή παρουσία της ελληνικής κοινότητας στις επετείους μνήμης από το 2002, όταν επισκέφθηκε το στρατόπεδο η επιζήσασα Μπέτυ Βακαλοπούλου. Εξέφρασε την περηφάνια της για το ενεργό έργο που παρουσιάστηκε φέτος, επισημαίνοντας τη σημασία της συλλογικής μνήμης και της ενεργού συμμετοχής στον τόπο του μαρτυρίου.
Οι Έλληνες στο Ράβενσμπρουκ
Στο Ράβενσμπρουκ φυλακίστηκαν περίπου 400 Έλληνες θύματα του ναζισμού, εκ των οποίων οι 265 ήταν γυναίκες. Η φετινή εκδήλωση δεν ήταν απλώς μια τελετή τιμής, αλλά μια υπόσχεση ότι η μνήμη των θυμάτων θα παραμείνει ζωντανή. Τα τραύματα της Ιστορίας μετατρέπονται σε τραγούδι, για να θυμίζουν, να συγκινούν και να αποτελούν προειδοποίηση για τις επόμενες γενιές.