Λίγες ημέρες μετά τη γέννηση της κόρης του, ο Νίκος Ορφανός βρέθηκε αντιμέτωπος με μια μεγάλη πρόκληση υγείας.

Η στιγμή της αποκάλυψης: Ένας απρόσμενος όγκος

Ο γνωστός ηθοποιός, Νίκος Ορφανός, μοιράστηκε την προσωπική του ιστορία για τη μάχη του με έναν σπάνιο όγκο στον εγκέφαλο. Όλα ξεκίνησαν λίγο μετά την έλευση της κόρης του στον κόσμο, μια περίοδο γεμάτη χαρά.

“Η κόρη μας γεννήθηκε στις 17 Απριλίου. Στις 1 Μαΐου έκανα μια μαγνητική, εντελώς τυχαία, επειδή μου ζητήθηκε για προγραμματισμένη επέμβαση στο διάφραγμα” εξομολογείται ο Νίκος Ορφανός. Δεν υπήρχε κανένα προειδοποιητικό σημάδι. Η μαγνητική αποκάλυψε την ύπαρξη ενός όγκου 2,5 εκατοστών πίσω από το μάτι.

Οι γιατροί διέγνωσαν ένα κρανιοφαρυγγίωμα, ένα σπάνιο αλλά καλοήθες νεόπλασμα που επηρεάζει την υπόφυση και το ορμονικό σύστημα. Τα πρώτα συμπτώματα ήταν διακριτικά, όπως απώλεια όρεξης.

Ο Νίκος Ορφανός εξηγεί: “Ήταν η τύχη μου, γιατί ο όγκος δεν ήταν συμπαγής, αλλά μια κύστη. Επηρέαζε την υπόφυση, και έτσι τα συμπτώματα εμφανίστηκαν ήπια, χωρίς άμεσο συναγερμό“.

Απόφαση για μάχη και θεραπεία στο Ανόβερο

Μπροστά στη διάγνωση, ο Νίκος Ορφανός πήρε τη μεγάλη απόφαση: να παλέψει. Αναζήτησε εξειδικευμένη ιατρική βοήθεια στο Ανόβερο της Γερμανίας, όπου υπήρχε η απαραίτητη εμπειρία για την ενδοκρανιακή αφαίρεση του όγκου.

“Ρώτησα τον γιατρό μου: “Έχω 4-5 μήνες; Έχω μια θεατρική παράσταση να κάνω”. Μου απάντησε: “Έχουμε οριακά έξι μήνες”. Έπαιξα με τον χρόνο. Όταν έφτασα στη Γερμανία, ο όγκος είχε ήδη μεγαλώσει. Αλλά είχα πάρει την απόφασή μου”, λέει ο ίδιος.

Η σκέψη της κόρης του ήταν η μεγαλύτερη πηγή δύναμής του. “Είπα στον εαυτό μου: Δεν θα επιτρέψω σε τίποτα να μου χαλάσει το να δω την κόρη μου να μεγαλώνει. Αυτό ήταν. Τίποτα άλλο δεν είχε σημασία”.

Η οικογένεια: Πηγή δύναμης και στήριξης

Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν να μιλήσει στην οικογένειά του. Ο μεγαλύτερος γιος του ήταν 8,5 ετών, και η σύζυγός του βίωνε τη χαρά της νέας μητρότητας.

“Στην αρχή δεν είπα τίποτα στον γιο μου. Ήθελα πρώτα να καταλάβω τι είναι, να έχω μια καθαρή εικόνα. Μετά τους κάλεσα και τους δύο και τους εξήγησα. Υπήρχε φόβος. Ο γιος μου με ρώτησε: “Είναι αλήθεια; Είναι καλοήθης;”” περιγράφει.

Η οικογένεια στάθηκε στο πλευρό του, δυναμώντας τον. “Δεν φοβήθηκα. Ήμουν γεμάτος χαρά από τη γέννηση της κόρης μας. Είχαμε παλέψει χρόνια για να αποκτήσουμε δεύτερο παιδί. Είπα, αυτό το πράγμα θα το χτυπήσω κάτω σαν χταπόδι”.