Η σχεδιάστρια μόδας Χριστίνα Κοντοβά ανοίγει την καρδιά της για την πρωτοφανή εμπειρία της διαμονής στην Ουγκάντα και τις προκλήσεις της μονογονεϊκής οικογένειας, προσφέροντας μια σπάνια ματιά στην προσωπική της ζωή και τις τολμηρές της αποφάσεις.
Η Οδύσσεια της Χριστίνας Κοντοβά στην Ουγκάντα: 13 Μήνες Αφοσίωσης και Προσαρμογής
Η Χριστίνα Κοντοβά, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές στον χώρο της ελληνικής μόδας, βρέθηκε πρόσφατα καλεσμένη στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον» της ΕΡΤ, όπου συγκλόνισε με την ειλικρίνειά της, αναφερόμενη στην εμπειρία της διαμονής της στην Ουγκάντα για χάρη της κόρης της, Ada. Η περίοδος αυτή, διάρκειας 13 μηνών, αποτέλεσε ένα κομβικό σημείο στη ζωή της, γεμάτο προκλήσεις αλλά και στιγμές βαθιάς ανθρώπινης σύνδεσης.
Η Κοντοβά περιέγραψε τη μοναξιά ως το κυρίαρχο συναίσθημα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. «Το πιο δύσκολο ήταν η μοναξιά και το να γίνεσαι γονιός τόσο μακριά από αυτό που σου είναι γνώριμο», δήλωσε χαρακτηριστικά. Η απόσταση από την οικογένεια, τους φίλους και το οικείο της περιβάλλον, σε συνδυασμό με τις δυσκολίες της εποχής του COVID-19 που περιόρισαν τα ταξίδια και τις επισκέψεις, ενέτειναν αυτή την αίσθηση απομόνωσης. «Δεν με επισκέφτηκε κανείς γιατί ήταν η περίοδος του Covid, ήταν δύσκολα τα ταξίδια, υπήρχε φόβος με τα ταξίδια. Το ταξίδι στην Αφρική δεν είναι και εύκολο ταξίδι, είναι χρονοβόρο και κοστοβόρο», εξήγησε. Παρά τις αντιξοότητες, η σχεδιάστρια τόνισε την ιδιαίτερη σχέση που ανέπτυξε με τη χώρα, φτάνοντας στο σημείο να την αποκαλεί και «πατρίδα» της, υπογραμμίζοντας την ομορφιά και τις θετικές στιγμές που έζησε εκεί.
Η Δύσκολη Απόφαση για το Δημόσιο Σχολείο και η Πρόκληση της Μονογονεϊκής Οικογένειας
Ένα άλλο σημείο της συνέντευξης που προσέλκυσε το ενδιαφέρον ήταν η απόφαση της Χριστίνας Κοντοβά να εγγράψει την Ada σε δημόσιο σχολείο, μια επιλογή που, όπως αποκάλυψε, τη φέρνει συχνά σε αντιπαράθεση με το περιβάλλον της. «Η απόφαση του σχολείου ήταν για μένα μια από τις πιο δύσκολες που έχω πάρει και ήρθα και σε κόντρα με δικούς μου ανθρώπους και το συζήτησα πολύ», δήλωσε, αναδεικνύοντας την προσωπική φύση των αποφάσεων που λαμβάνει ως μονογονεϊκή μητέρα.
Η Κοντοβά υπογράμμισε τη σκληρότητα της μονογονεϊκής ανατροφής, τονίζοντας την απουσία συντροφικότητας στη λήψη σημαντικών αποφάσεων. «Είμαι μια μονογονεϊκή οικογένεια και αυτές τις αποφάσεις θα τις πάρω μόνη μου. Αυτό είναι και το πιο σκληρό στη δική μου φάση, το μονογονεϊκό είναι σκληρό πράγμα», εξομολογήθηκε. Ωστόσο, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της για τους φίλους και την οικογένειά της που της προσφέρουν στήριξη.
Η αιτιολόγηση πίσω από την επιλογή του δημόσιου σχολείου ήταν απλή, αλλά βαθιά ουσιαστική. Η σχεδιάστρια δεν εμμένει σε ιδεολογίες περί δημόσιας ή ιδιωτικής εκπαίδευσης, αλλά δίνει έμφαση στην ποιότητα της εκπαίδευσης. «Πήρα την απόφαση αυτή γιατί έχουμε δίπλα από το σπίτι ένα πάρα πολύ καλό σχολείο, μικρό σχολείο. Στην τάξη είναι 15 παιδάκια, τα οποία τα ξέραμε από τη γειτονιά. Δεν είμαι υπέρ του δημοσίου ή υπέρ του ιδιωτικού, είμαι υπέρ του καλού σχολείου», δήλωσε. Η έμφαση στο μικρό μέγεθος της τάξης και την οικειότητα με τους συμμαθητές φανερώνει μια προσέγγιση που θέτει στο επίκεντρο την ψυχολογική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού, πέρα από τυπικές ταξινομήσεις.
Η συνέντευξη της Χριστίνας Κοντοβά αποτελεί ένα παράδειγμα αφοσίωσης, προσαρμοστικότητας και δύναμης, αναδεικνύοντας τις πολύπλευρες πτυχές της σύγχρονης μητρότητας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μονογονεϊκές οικογένειες.