Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο ένθετο Enjoy, ο κορυφαίος Έλληνας ηθοποιός Βλαδίμηρος Κυριακίδης θέτει μετωπικά ερωτήματα για την κατεύθυνση της σύγχρονης κοινωνίας και την έλλειψη οράματος στην παγκόσμια ηγεσία, αναδεικνύοντας την πρωτοκαθεδρία της οικονομίας έναντι του ανθρώπου.

Ηγετική Κρίση: Όταν η Οικονομία Υποκαθιστά το Όραμα

Με αφορμή την τρέχουσα καλοκαιρινή του περιοδεία, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, γνωστός για την οξεία ματιά του στα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, εκφράζει την ανησυχία του για την απουσία πραγματικών ηγετών με όραμα και ευαισθησίες για το μέλλον. Σύμφωνα με τον ηθοποιό, η σύγχρονη εποχή χαρακτηρίζεται από μια πρωτοφανή κυριαρχία της οικονομίας, η οποία έχει εκτοπίσει την πολιτική, τη δικαιοσύνη και ακόμη και την επιστήμη από τον παραδοσιακό τους ρόλο.

«Τα πάντα όλα είναι οικονομία», τονίζει χαρακτηριστικά ο Κυριακίδης, υπογραμμίζοντας ότι η συζήτηση επικεντρώνεται πλέον αποκλειστικά στην οικονομική πολιτική, παραμελώντας πλήρως την κοινωνική και ανθρωποκεντρική προσέγγιση. Αυτή η στροφή, κατά τον ίδιο, οφείλεται στην επικράτηση «οικονομικών κέντρων εξουσίας» και «μεγάλων οικονομικών και διαπλεκόμενων συμφερόντων», μετατρέποντας τις διεθνείς σχέσεις σε απλές εμπορικές συμφωνίες.

Αξίζει να σημειωθεί η φιλοσοφική διάσταση που προσδίδει ο ηθοποιός στην κριτική του, υπενθυμίζοντας την εφήμερη φύση του πλούτου και της υλικής συσσώρευσης: «Κανείς δεν φεύγει με τη βίλα του και το πορτοφόλι του. Γυμνός έρχεται, γυμνός φεύγει από τη ζωή.»

Η Αναγκαιότητα της Παιδείας και του Υπαρξισμού

Αντιστεκόμενος στο κυρίαρχο μοντέλο, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης σκιαγραφεί μια εναλλακτική πορεία για την ανθρωπότητα. Η επένδυση σε σχολεία και, κυρίως, σε μια ανθρωποκεντρική παιδεία είναι, κατά τον ίδιο, η μόνη οδός διαφυγής από τον φαύλο κύκλο της οικονομικής πίεσης και της ακρίβειας. Προειδοποιώντας για τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την περαιτέρω «γύμνωση των άκρων», ο ηθοποιός φέρνει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την άνοδο του Χίτλερ στη Γερμανία ως συνέπεια της εκτεταμένης φτώχειας.

Ο Κυριακίδης καλεί την κοινωνία να εστιάσει στην «ύπαρξη και στη φιλοσοφία», αναδεικνύοντας τον υπαρξισμό ως την «επιστήμη του μέλλοντος». Μέσα από μια σειρά θεμελιωδών ερωτημάτων –«Γιατί ήρθαμε στη γη;», «Ποιος είμαι;», «Πού πάω;», «Ποιο είναι το νόημα της ζωής;»– υπογραμμίζει την ανάγκη για επαναπροσδιορισμό των αξιών και αναζήτηση της εσωτερικής γαλήνης, πέρα από την υλική ευδαιμονία.

Σύμφωνα με τον ηθοποιό, οι «νέοι φιλόσοφοι του σήμερα» καλούνται να εκπαιδεύσουν εκ νέου τις κοινωνίες και να επαναφέρουν στην επιφάνεια τα πραγματικά όνειρα και την έννοια της ευτυχίας. Αυτό σημαίνει μια στροφή προς την πολιτιστική επένδυση, τις τέχνες και την ιστορία, ως αντίβαρο στην ταχύτητα και την υπερπληροφόρηση της σύγχρονης τεχνολογίας.

Τεχνολογία και Ανθρώπινη Ύπαρξη: Το Διακύβευμα του Μέλλοντος

Ο Κυριακίδης δεν παραλείπει να αναφερθεί και σε μια άλλη κρίσιμη πρόκληση του μέλλοντος: την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της τεχνολογίας και, ειδικότερα, την άνοδο των ρομπότ. Ενώ αναγνωρίζει τις ευκολίες που προσφέρει η τεχνολογία, προειδοποιεί για τον κίνδυνο απώλειας των ορίων. Η αντικατάσταση του ανθρώπου από τις μηχανές, τόσο στην εργασία όσο και στις διαπροσωπικές σχέσεις, είναι ένα σενάριο που πρέπει να αποφευχθεί. Η εστίαση του σύγχρονου ανθρώπου στην ταχύτητα και την υπερπληροφόρηση, σημειώνει, επισκιάζει την ανάγκη για ουσιαστική σύνδεση και ενδοσκόπηση.