H καταξιωμένη ηθοποιός Ρένια Λουιζίδου μίλησε πρόσφατα για την επιστροφή του «Σόι σου» και αποκάλυψε την απρόσμενη ιστορία πίσω από το όνομα του γιου της, Βίκτωρα.

Η Αναβίωση του «Σόι σου»: Νοσταλγία και Προβληματισμός

Σε μια εκτενή συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι» το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου, η Ρένια Λουιζίδου, μία από τις πλέον αγαπητές και αναγνωρίσιμες φυσιογνωμίες της ελληνικής υποκριτικής σκηνής, αναφέρθηκε διεξοδικά στην επικείμενη επιστροφή της δημοφιλούς σειράς «Το σόι σου» στις οθόνες του Alpha. Ηθοποιός και κοινό συνδέονται με τη σειρά αυτή μέσω ενός αισθήματος έντονης νοσταλγίας και ταύτισης με τις οικογενειακές ιστορίες που παρουσιάστηκαν.

Η Λουιζίδου εξέφρασε τους προβληματισμούς της σχετικά με την απόφαση να επανέλθει η σειρά. «Ο κόσμος έχει απολύτως συγκινητική σχέση με αυτή τη σειρά. Αυτήν την ταύτιση με το Σόι τη θεωρώ ξεχωριστή», δήλωσε χαρακτηριστικά. «Το σκεφτήκαμε πάρα πολύ και καταλαβαίνω τους δημιουργούς που το αποφεύγουν κι εγώ ήμουν από τους πιο σκεπτικούς. Λες μήπως ήταν το momentum κι η στιγμή και σκέφτεσαι αν πετύχει ξανά». Αυτή η δήλωση υπογραμμίζει έναν κοινό προβληματισμό στον χώρο της ψυχαγωγίας: κατά πόσο μια επιτυχημένη συνταγή του παρελθόντος μπορεί να αναβιώσει με την ίδια απήχηση, χωρίς να αλλοιώσει την αρχική της επιτυχία.

Η ίδια πρόσθεσε μια ενδιαφέρουσα παραλληλία: «Και τις ελληνικές ταινίες τις βλέπουμε στις επαναλήψεις, αλλά αν πας σήμερα να κάνεις ελληνική ταινία με αυτά τα δεδομένα δεν ξέρω… Δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει ο κόσμος και λες μήπως χαλάσεις αυτό που προϋπήρχε». Ωστόσο, η νοσταλγία για τη συνεργασία με το συγκεκριμένο καστ και τους συντελεστές έγειρε τελικά την πλάστιγγα: «Επίσης, σαν καλλιτέχνες έχουμε την επιθυμία συνέχεια για κάτι άλλο. Πάλι είναι διαφορετική περίπτωση το “Σόι” και νοστάλγησα τη συνθήκη το πλατό με τη συγκεκριμένη ομάδα», εξήγησε η ηθοποιός, αναδεικνύοντας τη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων και της χημείας σε ένα καλλιτεχνικό σύνολο.

Η Απροσδόκητη Ιστορία Πίσω από το Όνομα «Βίκτωρας»

Πέρα από τις επαγγελματικές της εξελίξεις, η Ρένια Λουιζίδου μοιράστηκε με το κοινό μια άκρως προσωπική και πρωτότυπη ιστορία: τον λόγο για τον οποίο ονόμασε τον γιο της Βίκτωρα. Η αποκάλυψη αυτή προσέφερε μια σπάνια ματιά στην προσωπική ζωή της ηθοποιού και στις αποφάσεις που διαμορφώνουν την οικογενειακή της ταυτότητα.

Όπως ανέφερε η ίδια, ο σύζυγός της επιθυμούσε ένα όνομα που να αποκλίνει από την παράδοση της οικογένειας, η οποία συχνά οδηγεί σε ονοματοδοσίες που επαναλαμβάνουν τα ονόματα των παππούδων. «Ο άντρας μου ήταν της άποψης ότι δε θέλει αυτό που γίνεται στα σόγια, που είναι πέντε Νίκοι, πέντε Θάνοι, πέντε Γιώργηδες. Ψάχναμε έτσι κι αλλιώς ένα άλλο όνομα». Η εμπειρία της με το όνομα του πατέρα της, Πελοπίδας, ένα όνομα ιδιαίτερο αλλά και αιτία πειραγμάτων, έπαιξε επίσης ρόλο: «Του πατέρα μου το όνομα ήταν πολύ ιδιαίτερο. Λεγόταν Πελοπίδας και δημιουργούσε θέματα. Γελούσαν ακόμα και με εμάς όταν το λέγαμε στο σχολείο. Αποφασίσαμε να μην τον βγάλουμε έτσι.»

Η τελική έμπνευση ήρθε από ένα εντελώς απροσδόκητο μέρος: το PlayStation. «Τελικά, η απόφαση ήρθε από… το PlayStation! Ψάχναμε κάτι να μην είναι τόσο σπάνιο και καταλήξαμε στο Βίκτωρας. Η ιδέα μου ήρθε από έναν ήρωα που έπαιζα στο PlayStation και τον έλεγαν Βίκτωρα. Μετά σκεφτήκαμε ότι σημαίνει και νικητής», αποκάλυψε η Ρένια Λουιζίδου. Αυτή η ιστορία αναδεικνύει την πολυπλοκότητα των σύγχρονων επιλογών στην ονοματοδοσία, όπου εκτός από την παράδοση και την πρωτοτυπία, παρεμβαίνουν πλέον και στοιχεία της σύγχρονης κουλτούρας και της καθημερινότητας.

Επαγγελματικές Στάσεις και Ηθικοί Κώδικες

Στο πλαίσιο της συνέντευξης, η Ρένια Λουιζίδου μοιράστηκε επίσης τις σκέψεις της σχετικά με την επαγγελματική της πορεία και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τις ευκαιρίες και τις προτάσεις εργασίας. Αναφέρθηκε στην εσωστρέφειά της και τον σεβασμό που τρέφει προς τους συναδέλφους της, εξηγώντας γιατί δε θα κυνηγούσε ποτέ κάποιο ρόλο:

• «Ο λόγος που δεν θα έπαιρνα τηλέφωνο είναι η εσωστρέφεια του χαρακτήρα μου, γιατί σκέφτομαι την πιθανότητα να φέρεις τον άλλον σε δύσκολη θέση.»
• Δεν θεωρεί ότι βρίσκεται στην αρχή της καριέρας της, όπου η προσέγγιση για ρόλους είναι πιο συνηθισμένη: «Δεν είμαι στη κατηγορία ενός παιδιού που βγαίνει από την σχολή και δεν το ξέρει κανείς, ώστε να πάω σε μία οντισιόν και να χτυπήσω μία πόρτα και να πω ”μάθετέ με”. Οι άνθρωποι του χώρου με ξέρουν.»
• Τέλος, βρίσκει δύσκολο να απορρίπτει προτάσεις: «Επίσης έρχομαι σε δύσκολη θέση, όταν θα εξηγήσω γιατί δεν θέλω να κάνω μια δουλειά. Αισθάνομαι άβολα μήπως ο άλλος παρανοήσει και προσβληθεί.»

Οι δηλώσεις αυτές σκιαγραφούν ένα προφίλ επαγγελματία ηθοποιού με βαθιά ηθική και σεβασμό στον χώρο της τέχνης, αναδεικνύοντας την αξία της διαπροσωπικής επικοινωνίας και της αποφυγής πιθανών παρεξηγήσεων στον ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο του θεάματος.