Ο στιχουργός Νίκος Γρίτσης μίλησε ανοιχτά για το παρελθόν του στην εκπομπή “EQ” με παρουσιάστρια την Έλενα Παπαβασιλείου. Εξήγησε πώς οι πράξεις του τον οδήγησαν πίσω από τα κάγκελα, κυρίως για να τραβήξει τα βλέμματα γύρω του. Ίσως εκείνη η περίοδος να άλλαξε για πάντα την κοσμοθεωρία του, όπως φάνηκε από τις ειλικρινείς του παραδοχές.

Ο Γρίτσης παραδέχτηκε ότι ένιωθε πως ξεφεύγει από τους κανόνες, όχι μόνο νομικούς αλλά και κοινωνικούς, και αυτό τον ώθησε να επιλέξει έναν δρόμο έξω από τα συνηθισμένα. Ήθελε να ξεχωρίσει, αφού δεν ξεχώριζε στο σχολείο ή στα σπορ. «Αντιλαμβανόμουν ότι έβγαινα εκτός νόμου και όχι μόνο σε ό,τι αφορά τη φυλάκιση αλλά και την κοινωνία. Ήθελα να κεντρίσω και να κερδίσω την προσοχή όλων. Δεν ήμουν ποτέ ο άριστος μαθητής ή αθλητής, οπότε το έκανα με έναν άλλο τρόπο. Δεν μπορούσα να κλέψω και να κάνω απόλυτο κακό, δεν χτύπησα ποτέ άνθρωπο», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Η ένταση των εξεγέρσεων του ’95

Μπήκε στις φυλακές μια εποχή φορτισμένη, γύρω στο 1995, όταν οι εξέγερσεις είχαν πυροδοτήσει χάος σε όλη τη χώρα.

Πρώτος σταθμός του έγινε ο Κορυδαλλός, η μεγαλύτερη φυλακή της Ελλάδας που συχνά γίνεται εστία έντασης, ακολούθησε η Πάτρα και μετά το Ναύπλιο. Εκεί βίωσε στιγμές που συμπίεσαν χρόνια βίας σε λίγους μήνες, αποκαλύπτοντας μια πλευρά της ανθρώπινης φύσης που λίγοι βλέπουν από κοντά. Οι αναταραχές στον Κορυδαλλό είχαν ήδη αφήσει νεκρούς πίσω τους, κάτι που όλοι θυμούνται από εκείνη την ταραχώδη χρονιά. Ο ίδιος περιέγραψε πώς αυτή η εμπειρία τον έκανε να κατανοήσει βαθύτερα τους ανθρώπους γύρω του.

«Μπήκα σε μια δύσκολη εποχή στη φυλακή, είχαν πολλές εξεγέρσεις το 1995, είχαν κάνει εξέγερση σε όλες τις ελληνικές φυλακές. Είχε νεκρούς στον Κορυδαλλό. Μπήκα στον Κορυδαλλό, μετά την Πάτρα, μετά στο Ναύπλιο. Έζησα ένα εργάκι το οποίο συμπυκνωμένο μου έδειξε μια αγριάδα. Μέσα από εκεί γνώρισα τον ανθρώπινο παράγοντα πολύ καλύτερα», εξομολογήθηκε.

Πόσο εύκολο ήταν άραγε να αντέξει εκεί μέσα;

Η αλλαγή πορείας μετά τα κάγκελα

Τίποτα από όσα αντίκρισε δεν τον έκανε να τρέμει, πίστευε ότι ήταν αρκετά δυνατός.

Σιγά-σιγά, όμως, συνειδητοποίησε τα πραγματικά του όρια, όχι στα ερωτικά ζητήματα αλλά στην ικανότητά του να παίζει τον σκληρό. Αυτό τον έσπρωξε να στραφεί αλλού, μακριά από την εγκληματική οπτική. Δεν ένιωθε πια εκείνον τον νταή που νόμιζε, και αυτό δυστυχώς – ή ευτυχώς – τον ώθησε σε νέους δρόμους. «Δεν με τρόμαζαν όσα είδα στη φυλακή, θεώρησα τον εαυτό μου πολύ άνδρα. Εκεί κατάλαβα τα όριά μου ως άνδρας και δεν εννοώ ερωτικά, αλλά πόσο μάγκας και νταής είμαι, που κατάλαβα ότι δεν είμαι και πρέπει να ασχοληθώ με κάτι άλλο», κατέληξε ο Γρίτσης, δείχνοντας μια ωριμότητα που χτίστηκε μέσα από δυσκολίες.