Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και στον Ανδρέα Θεοδώρου, ο Νίκος Γκέλιας ανέδειξε πτυχές της ζωής του και της καριέρας του, εστιάζοντας ιδιαίτερα στην πρόσφατη απώλεια ενός αγαπημένου του φίλου.

Έχεις μετανιώσει ποτέ για την απόφασή σου να ασχοληθείς με την υποκριτική;

Κάθε Μάιο, (γελάει) επανέρχεται το άγχος για το μέλλον. Ωστόσο, θεωρώ ότι είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο, καθώς μου προσφέρει την ευκαιρία να ζήσω πολλές διαφορετικές ζωές χωρίς να χρειάζεται να υποστώ τις συνέπειες. Η υποκριτική είναι η απόλυτη ευτυχία, επιτρέπει να βιώνω μια πληθώρα συναισθημάτων και καταστάσεων.

Όμως, όταν αντιμετωπίζεις μια απώλεια ή ένα πρόβλημα υγείας, πόσο δύσκολο είναι να συνεχίσεις να παίζεις;

Πρόσφατα βρέθηκα σε μια τέτοια κατάσταση. Στο έργο «Ναυάγιο», υπήρξε ξαφνική απώλεια του καλύτερού μου φίλου από ανακοπή καρδιάς. Νοσηλεύτηκε λόγω ανευρύσματος και δυστυχώς, έφυγε από τη ζωή. Μετά την κηδεία του, αισθάνθηκα την ανάγκη να επιστρέψω στη δουλειά, να μπω στο αυτοκίνητο και να κατευθυνθώ στο γύρισμα. Αυτή η απασχόληση αποτέλεσε μια μορφή ψυχοθεραπείας για μένα, καθώς η υποκριτική επιτρέπει την έκφραση συναισθημάτων υπό συνθήκες που τα δικαιολογούν. Εκείνη τη στιγμή αποτέλεσε μια εξαγνιστική εμπειρία.