Ηθοποιός, μητέρα, και ακτιβίστρια: η Λένα Δροσάκη, σε μια νέα συνέντευξη στο ένθετο “Real Life” της δημοσιογράφου Κορύνας Μανταγάρη, προσφέρει μια διεισδυτική ματιά στην ανθρώπινη επικοινωνία και στην προσωπική της διαδρομή μετά το κίνημα #MeToo. Οι δηλώσεις της αναδεικνύουν τη βαθύτερη ανάγκη για αυθεντικότητα και δικαιοσύνη σε έναν κόσμο που συχνά οδηγεί στην αποξένωση, κάτι που αγγίζει άμεσα την ελληνική κοινωνία σήμερα.

Η “Κρυμμένη” Επικοινωνία: Από τον Φόβο στην Απομόνωση

Η Λένα Δροσάκη περιέγραψε εύστοχα το φαινόμενο του “κρυφτού” στην καθημερινή ζωή, μια πρακτική που –κατά την ίδια– πηγάζει από τον φόβο μήπως πληγωθούμε. Αυτή η διστακτικότητα στην έκφραση της αλήθειας, είτε σε προσωπικές σχέσεις είτε σε οικογενειακό περιβάλλον, έχει σοβαρές συνέπειες:

• Έλλειψη αυθεντικότητας: Οι άνθρωποι διστάζουν να εκφράσουν αδυναμίες ή δυσκολίες, προτιμώντας να δείχνουν μια εικόνα ευεξίας.
• Ψεύτικα μηνύματα: Η προσπάθεια αυτή οδηγεί σε διπλά μηνύματα, ειδικά προς τα παιδιά, τα οποία, παρά την ενσυναίσθησή τους, μπερδεύονται από την ασυνέπεια λόγων και συναισθημάτων.
• Απομόνωση: Η αδυναμία επικοινωνίας των πραγματικών αναγκών και επιθυμιών καταλήγει σε έναν «καταστροφικό φαύλο κύκλο» μοναξιάς.

Ανάλυση: Η παρατήρηση της Δροσάκη για το “κρυφτό” αντανακλά μια ευρύτερη κοινωνική τάση απρόσωπης επικοινωνίας στον ψηφιακό κόσμο, όπου οι άνθρωποι συχνά επιλέγουν να προβάλουν μια ιδανική εκδοχή του εαυτού τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αποκρύπτοντας τις αληθινές τους προκλήσεις και συναισθήματα. Αυτό ενισχύει την επιφανειακότητα και αναστέλλει την ουσιαστική διαπροσωπική σύνδεση.

Η Εποχή του #MeToo: Δικαίωση, Ασφάλεια και Θεσμικές Αλλαγές

Η συζήτηση στράφηκε αναπόφευκτα στην εποχή μετά το #MeToo, ένα κίνημα που άγγιξε βαθιά την επαγγελματική και προσωπική ζωή της ηθοποιού. Η Δροσάκη, παρά τις δυσκολίες που βίωσε, αρνείται να εγκαταλείψει τις μάχες της, τονίζοντας τη σημασία της επιμονής.

• Αίσθημα ασφάλειας: Ένα συγκινητικό μήνυμα από μια νεαρή γυναίκα που ένιωσε «πιο ασφαλής» και ότι «κάτι έχει αλλάξει» μετά τις αποκαλύψεις, αποτελεί δείκτη της θετικής επίδρασης του κινήματος.
• Αναζήτηση δικαιοσύνης: Η Δροσάκη υπογραμμίζει την ανάγκη για βαθύτερη αναζήτηση της δικαιοσύνης. Εάν αυτή δεν επιτευχθεί, το βλέμμα πρέπει να στραφεί στο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο απαιτεί άμεσες αλλαγές.
• Προσωπική διαχείριση: Η ίδια δηλώνει ότι ακόμα «διαχειρίζεται» τα γεγονότα, υποδηλώνοντας ότι ο δρόμος προς την πλήρη ίαση και δικαίωση είναι μακρύς. Ωστόσο, η πεποίθηση ότι «αν δεν εγκαταλείπουμε τις μάχες μας, δεν πάει τίποτα χαμένο» λειτουργεί ως φάρος ελπίδας.

Ανάλυση: Η αναφορά στις θεσμικές αλλαγές είναι κομβική. Το κίνημα #MeToo στην Ελλάδα ανέδειξε όχι μόνο μεμονωμένες περιπτώσεις κακοποίησης, αλλά και ελλείψεις στον τρόπο λειτουργίας των θεσμών, της δικαιοσύνης και των επαγγελματικών σωματείων. Η απαίτηση για αναθεώρηση των πλαισίων προστασίας και καταγγελίας αποτελεί ένα πάγιο αίτημα, με στόχο την πρόληψη και την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών στο μέλλον.

Μια Σύγχρονη Ματιά στην Ανθρώπινη Συνθήκη

Η συνέντευξη της Λένας Δροσάκη υπερβαίνει την απλή δήλωση γεγονότων, προσφέροντας μια ειλικρινή οπτική για τις προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνίας. Από την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης επικοινωνίας μέχρι τον αγώνα για ένα δικαιότερο περιβάλλον, οι σκέψεις της αναδεικνύουν την πίστη στην ανθεκτικότητα και την ανάγκη για κοινωνική αλλαγή.

Το μήνυμα είναι σαφές: η αυθεντικότητα και η επιμονή στον αγώνα για δικαιοσύνη είναι ο μόνος δρόμος για την οικοδόμηση ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι δεν θα χρειάζεται να παίζουν «κρυφτό» με τα συναισθήματά τους ή να φοβούνται να εκφράσουν την αλήθεια τους.