Η εκκεντρική προσωπικότητα του Λάκη Γαβαλά συνεχίζει να απασχολεί, ακόμα και όταν αφορά ένα θέμα τόσο προσωπικό και συνήθως “ταμπού”, όπως ο θάνατος. Ο γνωστός σχεδιαστής μόδας και μέλος της κριτικής επιτροπής του GNTM, με αφορμή πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη, έφερε στο προσκήνιο συζητήσεις για την υστεροφημία, τις διαπροσωπικές σχέσεις και την ιδιαίτερη φιλοσοφία του απέναντι στο τέλος της ζωής.
Η επιθυμία για την “υπερβολική” κηδεία
Ο Λάκης Γαβαλάς, μιλώντας στον Γιώργο Λιάγκα στην εκπομπή “Το Πρωινό” στις 21 Οκτωβρίου, εξέφρασε με έναν τρόπο που μόνο εκείνος θα μπορούσε, την επιθυμία του για το πώς θα ήθελε να διαχειριστεί τον θάνατό του. Πέρα από την προσωπική διάσταση, η δήλωσή του αναδεικνύει μια σύγχρονη τάση: την επιθυμία για εξατομίκευση ακόμα και στην τελευταία πράξη της ζωής, συχνά σε αντιδιαστολή με τις παραδοσιακές θρησκευτικές ή κοινωνικές πρακτικές.
- Ζήτησε να διασκορπιστούν οι στάχτες του στον Κορινθιακό κόλπο, επικαλούμενος τη φιλία του με ιδιοκτήτη ξενοδοχείου στην περιοχή.
- Επιθυμεί η τελετή να συνοδευτεί από το τραγούδι “Ανεπανάληπτος” του Τόλη Βοσκόπουλου.
- Επεσήμανε πως, ενώ στο παρελθόν “άλλοι ήθελαν να τον σκοτώσουν και να τον θάψουν”, τώρα επιθυμεί την “αποκλειστικότητα” του δικού του θανάτου.
- Προέτρεψε τους φίλους του να «γλεντήσουν» και να διοργανώσουν ένα «υπεργλέντι» μετά την εκδημία του, εκφράζοντας μια φιλοσοφία που συνδέει τον θάνατο με τον εορτασμό της ζωής.
Analysis: Αυτή η στάση αντανακλά μια αυξανόμενη τάση προς τον εκκοσμικευμένο εορτασμό της ζωής του εκλιπόντος, αντί της παραδοσιακής πένθιμης διαδικασίας. Στο πλαίσιο αυτό, η επιλογή του Κορινθιακού κόλπου αποκτά και μια συμβολική διάσταση, ως τόπος με ιστορικό βάθος και φυσική ομορφιά, μακριά από τις συνηθισμένες τεφροδόχους ή κοιμητήρια.
Οι σχέσεις με την Άννα Βίσση και οι “ανεκπλήρωτες” προσδοκίες
Στο ίδιο πλαίσιο της αποδόμησης των συμβάσεων, ο Λάκης Γαβαλάς σχολίασε και τις σχέσεις του με την κορυφαία ερμηνεύτρια Άννα Βίσση. Η αναφορά του, αν και φαινομενικά ελαφρά, υποδηλώνει μια διάσταση στις σχέσεις τους, η οποία δεν είναι άγνωστη στο ευρύτερο κοινό που παρακολουθεί την ελληνική showbiz.
- Χαρακτηριστικά δήλωσε: «Δεν πιστεύω ότι η Άννα Βίσση θα είχε χρόνο να έρθει στην κηδεία μου. Δεν έχω κάτι μαζί της, σιγά…».
Analysis: Η δήλωση αυτή, παρά τον φαινομενικά αδιάφορο τόνο, μπορεί να εκληφθεί ως ένα έμμεσο σχόλιο για την πολυπλοκότητα των σχέσεων στον χώρο της τέχνης, όπου οι επαγγελματικές διαδρομές και οι προσωπικές διαφωνίες συχνά δημιουργούν αποστάσεις. Ενώ ο Γαβαλάς δηλώνει ότι “δεν έχει κάτι” με τη Βίσση, η ίδια η αναφορά της, σε ένα τόσο προσωπικό πλαίσιο όπως ο θάνατος, υποδηλώνει ότι η σχέση τους, όποια κι αν είναι, ακόμα απασχολεί τη σκέψη του, έστω και ως «απουσία».
Η ελληνική νομοθεσία περί αποτέφρωσης: Ένα πλαίσιο σε εξέλιξη
Η επιθυμία του Λάκη Γαβαλά να αποτεφρωθεί και να διασκορπιστούν οι στάχτες του, φέρνει στην επιφάνεια το ζήτημα της αποτέφρωσης στην Ελλάδα. Για πολλά χρόνια, η αποτέφρωση δεν επιτρεπόταν στην Ελλάδα, κυρίως λόγω των αντιδράσεων της Εκκλησίας. Ωστόσο, η νομοθεσία έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια:
- Το 2006 (Ν. 3448/2006) δόθηκε η αρχική δυνατότητα δημιουργίας αποτεφρωτηρίων.
- Το 2010 (Ν. 3867/2010) θεσπίστηκε ρητά η δυνατότητα αποτέφρωσης νεκρών για τους μη χριστιανούς ορθοδόξους ή για όσους το έχουν δηλώσει.
- Το 2014 (Ν. 4279/2014) και αργότερα το 2016 (Ν. 4361/2016) επήλθαν τροποποιήσεις που απλοποίησαν περαιτέρω τη διαδικασία, καθιστώντας δυνατή την ίδρυση αποτεφρωτηρίων και σε δήμους, ακόμα και χωρίς την ύπαρξη κοιμητηρίου.
In the author’s assessment: Η περίπτωση του Λάκη Γαβαλά αναδεικνύει πώς οι προσωπικές επιθυμίες μπορούν να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν τις σύγχρονες τελετουργίες, ωθώντας παράλληλα τη δημόσια συζήτηση και την προσαρμογή του νομικού πλαισίου στις νέες κοινωνικές τάσεις. Η Ελλάδα, αν και καθυστερημένα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, βαδίζει πλέον προς μια πιο εκσυγχρονισμένη προσέγγιση στον τρόπο διαχείρισης των νεκρών, προσφέροντας επιλογές που σέβονται τις ατομικές επιθυμίες και πεποιθήσεις.