Σε μια σπάνια και εξαιρετικά αποκαλυπτική συνέντευξη, η θρυλική ηθοποιός Κάτια Δανδουλάκη αναφέρεται ανοιχτά στη βαρύτατη περίοδο πένθους και ψυχικής δοκιμασίας που ακολούθησε την απώλεια του συζύγου της, Μάριου Πλωρίτη.
Κάτια Δανδουλάκη: Η εξομολόγηση για την κατάθλιψη και την υπερκόπωση μετά την απώλεια του Μάριου Πλωρίτη
Η Κάτια Δανδουλάκη, μία από τις πλέον εμβληματικές μορφές του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, παραχώρησε μια συγκλονιστική συνέντευξη στο διαδικτυακό podcast της δημοσιογράφου Σοφίας Τσίπα. Στη διάρκεια αυτής της συζήτησης, η καταξιωμένη ηθοποιός άνοιξε την καρδιά της και αναφέρθηκε με ειλικρίνεια και θάρρος στην εξαιρετικά δύσκολη περίοδο που βίωσε μετά την απώλεια του συντρόφου της ζωής της, του κορυφαίου κριτικού και διανοούμενου Μάριου Πλωρίτη.
Η απώλεια του Μάριου Πλωρίτη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2006, βύθισε την Κάτια Δανδουλάκη σε βαθύ πένθος, πυροδοτώντας μια σύνθετη κατάσταση ψυχικής και σωματικής εξάντλησης.
Ο μηχανισμός άμυνας της υπερκόπωσης
Όπως χαρακτηριστικά περιέγραψε η ίδια, η αντίδρασή της στην αβάσταχτη απώλεια εκδηλώθηκε αρχικά ως υπερκόπωση, ένας μηχανισμός άμυνας που υιοθέτησε ασυνείδητα για να αποφύγει την αντιμετώπιση του πόνου. «Εκεί διαλύθηκα πραγματικά, εκεί έπαθα αυτόματα την κατάθλιψη και υπερκόπωση συγχρόνως. Υπερκόπωση γιατί, γιατί έτρεχα σε δουλειές από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μην σκέφτομαι, και να μπορώ να αναβάλλω τον πόνο», δήλωσε αρχικά η Κάτια Δανδουλάκη, υπογραμμίζοντας το μέγεθος της ψυχολογικής της πάλης.
Αυτή η προσπάθεια καταστολής του πόνου μέσω της διαρκούς απασχόλησης οδήγησε σε μια κατάσταση σωματικής εξάντλησης. Η ηθοποιός περιέγραψε την υπερκόπωση όχι ως αστείο πράγμα, αλλά ως μια debilitating συνθήκη που της στερούσε ακόμη και τη δυνατότητα για απλές καθημερινές κινήσεις: «Η υπερκόπωση δεν είναι αστείο πράγμα γιατί δεν μπορούσα να κουνηθώ, να πάω να κάνω δύο βήματα, ήταν αυτό το στάδιο.»
Η μάχη με την κατάθλιψη και η αναζήτηση βοήθειας
Ακολούθως, η υπερκόπωση μετεξελίχθηκε σε βαριά κατάθλιψη, μια κατάσταση που απαιτούσε άμεση και εξειδικευμένη παρέμβαση. Η Κάτια Δανδουλάκη, με αξιοσημείωτη ενδοσκόπηση και αυτογνωσία, αναγνώρισε την ανάγκη για βοήθεια. «Μετά ήρθε και η βαριά κατάθλιψη. Όπου πάλι ζήτησα βοήθεια και με αυτογνωσία και με ψυχίατρο και είπα δεν θέλω να είμαι έτσι γιατί είμαι ένας άνθρωπος βαθιά αισιόδοξος και βαθιά χαρούμενος άνθρωπος. Χωρίς γέλιο δεν περνάω την ημέρα μου, δεν μπορώ», πρόσθεσε. Η δήλωσή της αυτή αναδεικνύει τη σημασία της αναζήτησης επαγγελματικής ψυχολογικής και ψυχιατρικής υποστήριξης, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις σοβαρού πένθους και κατάθλιψης.
Η διαδικασία της ανάρρωσης και της επανεκκίνησης
Η πορεία προς την ανάρρωση δεν ήταν εύκολη ούτε σύντομη. Όπως επισημαίνει η ίδια, χρειάστηκαν τρία με τέσσερα χρόνια για να μπορέσει να “ξαναστηριχτεί στα πόδια της” και να μάθει το “αλφάβητο της δικής της ζωής”. Αυτή η φράση υποδηλώνει μια πλήρη αναδόμηση της προσωπικής της ταυτότητας και της σχέσης της με την πραγματικότητα, μετά την απώλεια του συντρόφου της ζωής της. Η διαδρομή αυτή υπογραμμίζει πολλά σημαντικά σημεία σχετικά με τη διαχείριση του πένθους:
- Την ανάγκη για επαγγελματική ψυχολογική υποστήριξη.
- Την προσωπική αυτογνωσία και την αναγνώριση των ορίων.
- Τον χρόνο που απαιτεί η διαδικασία της ίασης, ο οποίος είναι διαφορετικός για κάθε άτομο.
- Την ικανότητα του ανθρώπου να προσαρμόζεται και να βρίσκει νέους τρόπους να ζει μετά από μια τραυματική εμπειρία.
Η εξομολόγηση της Κάτιας Δανδουλάκη αποτελεί μια ισχυρή μαρτυρία για την ανθρώπινη ανθεκτικότητα και την αναγκαιότητα να αντιμετωπίζουμε ανοιχτά τις προκλήσεις της ψυχικής υγείας. Η ιστορία της προσφέρει ελπίδα και ενθάρρυνση σε όσους βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις, υπενθυμίζοντας ότι η αναζήτηση βοήθειας δεν είναι ένδειξη αδυναμίας, αλλά πράξη δύναμης και αυτοφροντίδας.
Δείτε επίσης! Η Κάτια Δανδουλάκη για τις αισθητικές παρεμβάσεις: “Σίγουρα κάνω πράγματα”