Ο Γιώργος Κιμούλης αποκαλύπτει τις προκλήσεις του δημόσιου προσώπου και τη δύναμη που του μετέδωσαν οι γονείς του.

Η Βαριά «Βαλίτσα» της Δημόσιας Εικόνας

Ο Γιώργος Κιμούλης αναφέρεται στο πώς η δημόσια εικόνα μπορεί να λειτουργήσει ως μια «βαλίτσα» που κουβαλάει κανείς, γεμάτη προκαθορισμένα στερεότυπα, όπως το να θεωρείται κάποιος δύστροπος ή συγκρουσιακός. Υπογραμμίζει ότι η δημόσια αναγνωρισιμότητα συχνά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική προσωπικότητα του ατόμου, καθώς το όνομά μας διαμορφώνεται από τις κρίσεις και τις γνώμες των άλλων. Αυτό το φαινόμενο, όπως εξηγεί, μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις και λανθασμένες ερμηνείες ενός συμπεριφορικού στιγμιότυπου.

Η Σχέση με το Όνομα και την Ταυτότητα

Στον δημόσιο χώρο, το επίθετο ενός ανθρώπου πολλές φορές αποτυπώνει μια παραμορφωμένη εικόνα του εαυτού του. Ο Κιμούλης δηλώνει πως δεν ζει με το επίθετό του, αλλά με το μικρό του όνομα, δείχνοντας έτσι μια αντικειμενική προσέγγιση στην ταυτότητα και αρνούμενος να αφήσει τους άλλους να ορίσουν ποιος είναι πραγματικά.

Η Θωράκιση και οι Πυλώνες της Διαδρομής

Αποκαλύπτει ότι δεν αισθάνεται «θωρακισμένος», αλλά έχει μεγαλώσει με ισχυρές αξίες χάρη στους γονείς του. Οι γονείς του, και οι δύο δικηγόροι παλαιάς κοπής, του δίδαξαν το αίσθημα δικαίου και την αξία του αδιάκοπου αγώνα, επιμένοντας πως κανείς δεν πρέπει να παραιτείται μπροστά στις δυσκολίες.

Η Επιρροή της Μητέρας και ο Σεβασμός στο Γυναικείο Φύλο

Η μητέρα του, μια από τις πρώτες γυναίκες δικηγόρους που παρίσταντο στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αποτέλεσε για τον ίδιο ένα πρότυπο γυναικείας δύναμης και αξιοπρέπειας. Ο Κιμούλης τη θεωρεί όχι μόνο ισότιμη με τον πατέρα του αλλά συχνά ανώτερη, γεγονός που ενίσχυσε τον σεβασμό και την εκτίμησή του προς το γυναικείο φύλο.