Η Ελένη Φιλίνη, μια εμβληματική μορφή της ελληνικής υποκριτικής σκηνής, ανοίγει την καρδιά της σε μια συνέντευξη που αναδεικνύει τις κρυφές πτυχές της καριέρας της, εστιάζοντας στην περίοδο των βιντεοταινιών και τις οικονομικές της προεκτάσεις. Μια ματιά σε μια εποχή που καθόρισε την ψυχαγωγία αλλά και την ίδια την καλλιτεχνική της πορεία.
Η Χρυσή Εποχή των Βιντεοταινιών: Μια Καλλιτεχνική και Οικονομική Ανάλυση
Σε μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Αστέρη Κασιμάτη για το περιοδικό ΟΚ, η καταξιωμένη ηθοποιός Ελένη Φιλίνη φώτισε άγνωστες πτυχές της καριέρας της, ιδίως όσον αφορά την εποχή των βιντεοταινιών. Αυτή η περίοδος, που σημάδεψε την ελληνική ψυχαγωγία, αποτέλεσε έναν σημαντικό σταθμό για πολλούς ηθοποιούς, προσφέροντας τους αναγνωρισιμότητα αλλά και, όπως αποδεικνύεται, όχι πάντα τις ανάλογες οικονομικές απολαβές.
Η Αναγκαιότητα και η Άνοδος των Βιντεοταινιών
Όπως επισημαίνει η ίδια η Φιλίνη, η άνθηση των βιντεοταινιών τη δεκαετία του ’80 και των αρχών του ’90 δεν ήταν τυχαία. «Μα τότε υπήρχαν μόνο δύο ελληνικά κανάλια, οι βιντεοταινίες άρεσαν πολύ», δηλώνει. Αυτή η έλλειψη εναλλακτικών επιλογών στην τηλεοπτική ψυχαγωγία οδήγησε το κοινό να στραφεί μαζικά στις βιντεοκασέτες, οι οποίες προσέφεραν ποικιλία και συνεχή ροή νέου περιεχομένου. Η Ελένη Φιλίνη τονίζει μάλιστα την ποιοτική πτυχή αυτής της παραγωγής, αναφέροντας: «Γίνονταν και πολύ αξιόλογες δουλειές. Έχω παίξει με τους καλύτερους συναδέλφους και σκηνοθέτες», υπογραμμίζοντας ότι, παρά την συχνά υποτιμητική αντιμετώπιση των βιντεοταινιών σήμερα, τότε αποτελούσαν ένα πεδίο καλλιτεχνικής δημιουργίας με τη συμμετοχή σημαντικών προσώπων του χώρου.
Οικονομικές Ανισότητες και η Μεγάλη Εικόνα
Ωστόσο, η συζήτηση στράφηκε και στις οικονομικές απολαβές, ένα θέμα που φανερώνει τις ανισορροπίες της εποχής. Στην ερώτηση αν οι βιντεοταινίες την εξασφάλισαν οικονομικά, η απάντηση της Φιλίνη ήταν κατηγορηματική: «Όχι». Η αποκάλυψή της για την πρώτη της βιντεοταινία, τη θρυλική «Γυναικάρα με τα πράσινα», είναι ενδεικτική:
- Για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο, έλαβε 100.000 δραχμές.
- Ο παραγωγός, αντίθετα, κατάφερε να αποκομίσει 30 εκατομμύρια δραχμές μέσα σε έναν χρόνο.
Αυτή η τεράστια απόκλιση μεταξύ αμοιβής ηθοποιού και κέρδους παραγωγού αναδεικνύει ένα διαχρονικό ζήτημα στον χώρο της καλλιτεχνικής παραγωγής. Οι βιντεοταινίες δεν απέφεραν κέρδη μόνο μέσω της ενοικίασης, αλλά και από άλλες πηγές, όπως οι προβολές σε περιφερειακά κανάλια και, κυρίως, η διάθεσή τους στο εξωτερικό. Η διεθνής απήχηση ήταν εντυπωσιακή, με την Φιλίνη να αναφέρει: «Μου έστελναν χιλιάδες γράμματα από Γερμανία, Αυστραλία, Αμερική», κάτι που μαρτυρά την εκτεταμένη διασπορά του ελληνικού κοινού και την ανάγκη του για ψυχαγωγία από την πατρίδα.
Η Εξαφάνιση των Βιντεοταινιών και η Νέα Ψηφιακή Εποχή
Η πορεία των βιντεοταινιών, όπως και η τηλεοπτική τους έκφανση, είχε ημερομηνία λήξης. «Έπειτα ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση και τις αντικατέστησε», εξηγεί η Ελένη Φιλίνη. Η εμφάνιση και η εδραίωση των ιδιωτικών καναλιών άλλαξε ριζικά το τοπίο της ψυχαγωγίας στην Ελλάδα, προσφέροντας ένα διαφορετικό μοντέλο παραγωγής και διανομής περιεχομένου. Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και η έλευση του διαδικτύου αργότερα, έθεσαν τέλος στην κυριαρχία της βιντεοκασέτας, ανοίγοντας τον δρόμο για τις ψηφιακές πλατφόρμες και το
streaming περιεχόμενο. Η ιστορία των βιντεοταινιών αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία των ελληνικών ΜΜΕ και της λαϊκής κουλτούρας, αφήνοντας πίσω της μια πλούσια κληρονομιά, την οποία η Ελένη Φιλίνη, μια από τις πιο λαμπρές της πρωταγωνίστριες, συνεχίζει να φωτίζει με τις αναμνήσεις της.