Η υφυπουργός Παιδείας, Θρησκείας και Αθλητισμού, Δόμνα Μιχαηλίδου, παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην Απογευματινή της Κυριακής και την Αλεξάνδρα Καϋμένου.
Παράλληλα η ίδια αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο να αποκτήσει παιδί και τις αγωνίες που τη γεμίζει η ιδέα αυτή, ενώ μίλησε και για το δύσκολο πρόγραμμά της και τη γυμναστική που δεν λείπει από αυτό.
Είστε από εκείνους τους ανθρώπους που αν κάποιος παρακολουθήσει το καθημερινό σας πρόγραμμα θα αναρωτηθεί πώς τα καταφέρνετε. Αλήθεια, πώς τα προλαβαίνετε όλα;
Προσπαθώ να χωρέσω τα πάντα μέσα στο εικοσιτετράωρο μου και η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές δεν μου φτάνει ούτε αυτό. Δεν μπορώ να έχω ένα λεπτό κενό! Οπότε προσπαθώ να κάνω τα πάντα, από νομοθετικό έργο μέχρι διοικητική δουλειά και από επισκέψεις σε διάφοροα σχολεία μέχρι και σε όλη την Ελλάδα για να μιλάω με μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς. Γι’ αυτό καθημερινά είμαι πάνω σε μία μηχανή, οπότε βρίσκομαι παντού: στο υπουργείο, στο Μαρούσι, σε όλη την Αττική, σε διάφορα σχολεία και βέβαια στην περιφέρειά μου, τον Πειραιά. Αν δεν είχα τη μηχανή δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω! Για μένα είναι ο πιο χρήσιμος φίλος μου.
Υπάρχει χρόνος για την προσωπική σας ζωή;
Προσπαθώ και κρατάω τουλάχιστον τα μισά βράδια της εβδομάδας ελεύθερα, οπότε μετά τις 10 το βράδυ θα βγω για ένα φαγητό και ένα ποτήρι κρασί. Επίσης προσπαθώ να κρατήσω τα Σαββατοκύριακά μου ελεύθερα. Το τελευταίο δεν το καταφέρνω συχνά, αλλά το προσπαθώ! Γιατί είναι τόσα που έχω να προλάβω σε ένα Σαββατοκύριακο, όπως να δω τη μαμά μου, τους φίλους μου, τον σύντροφό μου, που τελικά δεν ξέρω αν και αυτοί μένουν ευχαριστημένοι.
Τι είναι αυτό που σας ξεκουράζει και σας αποφορτίζει από την έντονη καθημερινότητα;
Η γυμναστική! Προσπαθώ να κάνω τρεις-τέσσερις φορές τη βδομάδα. Κρατάω μια ώρα για τον εαυτό μου. Κι εκείνη την ώρα δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα και, κυρίως, να μου μιλάει κανείς! Είναι η ώρα που κρατάω για να αδειάσω τελείως το μυαλό μου.
Σας ενοχλεί που κάποιοι ασχολούνται με την προσωπική σας ζωή;
Δυστυχώς, το έχω συνηθίσει. Κι έχω κι ένα άλλο χαρακτηριστικό, δεν διαβάζω σχεδόν ποτέ τι γράφεται για μένα. Αυτό με βοηθάει, αλλά δεν το καταφέρνουν όλοι! Ξέρω ότι και η μητέρα μου και ο φίλος μου διαβάζουν όσα γράφονται και φοβάμαι ότι κάποιες φορές εκείνους τους ενοχλεί πολύ περισσότερο από μένα.
Εχετε εξομολογηθεί πως δεν είστε εύκολος άνθρωπος. Ποια είναι δηλαδή εκείνα τα χαρακτηριστικά που σας κάνουν «δύσκολη»;
Είμαι δύσκολη, φοβάμαι, γιατί έχω έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο που σκέφτομαι. Αυτό λοιπόν με κάνει τις περισσότερες φορές να περιμένω όλοι να σκέφτονται και να δρουν με τον ίδιο τρόπο όπως εγώ. Κυρίως οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι. Και όταν δεν δρουν όπως εγώ, τότε απογοητεύομαι! Πρέπει να καταλάβω ότι είμαστε απλά διαφορετικοί χαρακτήρες και αυτό δεν σημαίνει ότι δείχνουν λιγότερη έγνοια για εμένα ή για τη δουλειά και τον κοινό στόχο μας. Ως οικονομολόγος όμως έχω πολύ δομημένη σκέψη και με νοιάζει πολύ η πληροφορία και από πού προέρχεται. Οπότε πάντα ψάχνω κάτι 1.000 φορές πριν το κάνω ή πριν το πω. Και πάλι, δεν μπορεί να λειτουργούν όλοι οι άνθρωποι έτσι, οπότε αυτό κάποιες φορές φέρνει και αυτούς αλλά κι εμένα σε δύσκολη θέση και δημιουργεί πολλές φορές εντάσεις. Ευτυχώς, όμως, όταν γνωρίζεις τους ανθρώπους σου καλά κι εκείνοι εσένα και όταν έχεις καταφέρει να χτίσεις γερές σχέσεις και μια καλή ομάδα, μπορείς να τα διαχειριστείς όλα αυτά.
Τόσο στο υπουργείο Εργασίας όσο και στο υπουργείο Παιδείας είστε πολύ κοντά με τα παιδιά. Εχετε βιώσει και τη χαρά τους και τη μοναξιά τους και τις δυσκολίες τους. Υστερα από αυτή την επαφή σκέφτεστε ίσως εντονότερα την απόκτηση ενός παιδιού;
Μέσα από τη δουλειά μου, τα πέντε αυτά χρόνια, έχω δεθεί πάρα πολύ με τα παιδιά και με την παιδική προστασία. Είναι μέρες που έπειτα από μια επίσκεψη σε ένα ορφανοτροφείο ή σε ένα νοσοκομείο γυρίζω σπίτι παρά πολύ φορτισμένη, μέσα στα κλάματα, αλλά και μέσα στις αγωνίες. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο. Γιατί από τη μία με κάνει να σκέφτομαι πόσο πολύ θέλω κι εγώ παιδιά, από την άλλη, βλέποντας τη δυσκολία στην ανάπτυξη των παιδιών, με γεμίζει πάρα πολλές αγωνίες!
Εχω δει στα social media παλιές οικογενειακές φωτογραφίες σας! Τι ρόλο παίζει η οικογένεια στη ζωή σας;
Είμαι πάρα πολύ δεμένη με την οικογένειά μου. Ολοι είμαστε, αλλά νομίζω πως εμείς τα μοναχοπαίδια έχουμε μία ακόμα πιο κοντινή, ευαίσθητη, αλλά και κάποιες φορές ασφυκτική σχέση με τους γονείς μας. Οι προσδοκίες που έχουν οι γονείς από εσένα είναι μεγάλες, οπότε αυτό σε κινητροδοτεί από τη μία, αλλά από την άλλη σε γεμίζει και τρομερές ευθύνες. Εγώ πάντα ήμουν