Ο Δημήτρης Φραγκιόγλου, μία εμβληματική μορφή της ελληνικής υποκριτικής σκηνής, άνοιξε την καρδιά του στη δημοσιογράφο Πέννυ Καβέτσου και την εκπομπή “Καλημέρα είπαμε;”, αναφερθείς σε πτυχές της καριέρας και της ζωής του που μέχρι πρότινος παρέμεναν στην αφάνεια.
Η Σιωπή της Τηλεόρασης και οι Προκλήσεις της Αναγνώρισης
Ο καταξιωμένος ηθοποιός, γνωστός στο ευρύ κοινό από τους ρόλους του που έχουν αφήσει εποχή, αποκάλυψε πως η μακρόχρονη απουσία του από την τηλεόραση δεν αποτελεί προσωπική επιλογή, αλλά συνέπεια των δυναμικών της βιομηχανίας. «Δεν είναι επιλογή μου να απέχω τόσα χρόνια από την τηλεόραση. Αν δεν βρίσκεσαι στην τηλεόραση, το ευρύ κοινό θεωρεί ότι δεν υπάρχεις», δήλωσε χαρακτηριστικά, αναδεικνύοντας ένα χρόνιο παράδοξο του ελληνικού θεάματος.
Εστιάζοντας στην αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, ο κ. Φραγκιόγλου τόνισε την αρχική ευκολία, η οποία ωστόσο γρήγορα μετατράπηκε σε δυσκολίες. Οι δεκαετίες του ’80 και του ’90 έθεταν διαφορετικά διλήμματα για τους ηθοποιούς. «Τη δεκαετία του ’80 αν έπαιζες στην τηλεόραση, ήσουν μαύρο πρόβατο και σε θεωρούσαν “σκουπίδι”», ανέφερε, φωτίζοντας μία εποχή όπου το τηλεοπτικό μέσο δεν είχε την αναγνώριση που απολαμβάνει σήμερα στον καλλιτεχνικό χώρο. Η δημοσιότητα, όπως παραδέχτηκε, υπήρξε ένα φορτίο που δεν μπόρεσε ποτέ να διαχειριστεί πλήρως, δηλώνοντας: «Δεν απολάμβανα καθόλου τη δημοσιότητα, δεν μπορούσα να τη διαχειριστώ».
Οι “Απαράδεκτοι”, ο “Χλαπάτσας” και οι Επαγγελματικές Μεταμέλειες
Σε μια αποκαλυπτική στιγμή της συνέντευξης, ο Δημήτρης Φραγκιόγλου αναφέρθηκε στη θρυλική σειρά “Οι Απαράδεκτοι“, στην οποία είχε ενεργή συμμετοχή και στο κομμάτι της συγγραφής. «Έγραφα το σενάριο για τους “Απαράδεκτους” μαζί με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου. Από σεμνότητα ζήτησα να μη μπει το όνομά μου στους τίτλους. Ήταν λάθος μου! Το μετάνιωσα!», εξομολογήθηκε. Αυτή η παράλειψη, όπως εξήγησε, του δημιούργησε αργότερα προβλήματα σχετικά με τις αμοιβές του από τον Οργανισμό Σεναριογράφων, υπογραμμίζοντας τη σημασία της επίσημης αναγνώρισης στον καλλιτεχνικό κόσμο.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε και στον ρόλο του “Χλαπάτσα” από τη σειρά “Της Ελλάδος τα παιδιά”. Ο ρόλος αυτός, αν και τον καθιέρωσε στη συνείδηση του κοινού, λειτούργησε και ως «παγίδα», περιγράφει ο ηθοποιός. «Ο ρόλος του “Χλαπάτσα” με παγίδευσε σε σχέση με την εικόνα που έφτιαξαν κάποιοι για μένα, μου δημιούργησε περιορισμούς», δήλωσε. Αυτή η στερεοτυπική ταύτιση οδήγησε τον κ. Φραγκιόγλου να δημιουργήσει δικές του παραγωγές, με στόχο να «απεγκλωβιστεί» από αυτόν τον ρόλο. Αξίζει να σημειωθεί πως το πραγματικό όνομα του χαρακτήρα, «Τρύφων Σπιούνεας», ακούστηκε μία και μοναδική φορά στο πρώτο επεισόδιο.
Μία ακόμη επαγγελματική μετάνοια που εξέφρασε ο Δημήτρης Φραγκιόγλου αφορούσε την έλλειψη δικού του θεατρικού χώρου. «Μετάνιωσα που δεν απέκτησα ποτέ δικό μου θεατρικό χώρο, έκανα πίσω γιατί φοβήθηκα», αποκάλυψε, αναδεικνύοντας τις προσωπικές ανασφάλειες και τους φόβους που συνοδεύουν συχνά την καλλιτεχνική δημιουργία.
Ο Αποχαιρετισμός στον Κώστα Ευριπιώτη
Κλείνοντας, ο Δημήτρης Φραγκιόγλου αναφέρθηκε στον αείμνηστο συνάδελφο και φίλο του, Κώστα Ευριπιώτη, με λόγια βαθιάς συγκίνησης. «Ο Κώστας Ευριπιώτης ήταν ένα κομμάτι μου που έφυγε», είπε, υπογραμμίζοντας τη στενή σχέση τους. Η μόνη «παρηγοριά» στον πόνο της απώλειας, όπως τόνισε, είναι η ευκαιρία που του δόθηκε να τον επισκεφθεί στο νοσοκομείο, μόλις δέκα μέρες πριν τον θάνατό του. Μια στιγμή που απέδειξε τη διαχρονική αξία της ανθρώπινης επαφής και φιλίας, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Η συνέντευξη του Δημήτρη Φραγκιόγλου προσέφερε μια εξαιρετικά ειλικρινή εικόνα της ζωής και της καριέρας ενός ηθοποιού που έχει σημαδέψει την ελληνική τηλεόραση και το θέατρο, αναδεικνύοντας τις επιτυχίες, τις προκλήσεις, αλλά και τις προσωπικές του στιγμές και αναθεωρήσεις.