Ο Δημήτρης Ιβάνωφ έφυγε από τη ζωή και ο καλλιτεχνικός κόσμος βυθίστηκε στη θλίψη. Χορευτής και χορογράφος με τεράστια πορεία, άφησε πίσω του έργο που αγάπησαν γενιές. Η Δραματική Σχολή Τράγκα έβγαλε την είδηση στο Facebook με μια συγκινητική ανακοίνωση.
Γεννήθηκε στον Πειραιά από γονείς προσφύγους από τον βορρά και από μικρός κόλλησε με τον χορό. Η θεία του, η Σίβα Καβάλιοβνα, χορεύτρια στο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης, τον έβαλε σε αυτόν τον δρόμο βλέποντας μαζί του παλιά μιούζικαλ στο σινεμά.
Η συγκινητική ανακοίνωση για τον θάνατο του Ιβάνωφ
«Σήμερα αποχαιρετούμε έναν σπουδαίο άνθρωπο της Τέχνης και έναν από τους σημαντικότερους δασκάλους που πέρασαν ποτέ από τη Δραματική Σχολή μας.
Ο Δημήτρης Ιβάνωφ δεν υπήρξε απλώς καθηγητής. Υπήρξε ένας πυλώνας της Σχολής, ένα στήριγμα για γενιές σπουδαστών και ένας ακούραστος εργάτης του ελληνικού χορού και του μουσικού Θεάτρου.
Με μια διαδρομή που ξεκίνησε από την Εθνική Λυρική Σκηνή και εκτείνεται σε θέατρα, βαριετέ, μουσικές σκηνές, τηλεόραση, κινηματογράφο και μεγάλα παιδικά μιούζικαλ, ο Δημήτρης Ιβάνωφ σημάδεψε όσο λίγοι την ιστορία του ελληνικού χορού. Χορογράφησε αμέτρητες επιθεωρήσεις, συνεργάστηκε με κορυφαίους ηθοποιούς και δημιουργούς, ταξίδεψε το έργο του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και υπήρξε ζωντανό κομμάτι της άγραφης ιστορίας του Λαϊκού Μουσικού Θεάτρου.
Για την ΕΡΤ δημιούργησε το εμβληματικό “Τα φώτα της ράμπας δε σβήνουν ποτέ”, μια δουλειά που θεωρείται σήμερα πολύτιμο θεατρολογικό τεκμήριο.
Για εμάς όμως, πέρα από το τεράστιο καλλιτεχνικό του αποτύπωμα, ο Δημήτρης Ιβάνωφ υπήρξε κάτι ακόμη πιο σπάνιο. Ένας άνθρωπος με γενναιόδωρη καρδιά. Με σεμνότητα, χιούμορ, μνήμη και αγάπη για την Τέχνη, αγκάλιαζε τους νέους ηθοποιούς, μοιραζόταν απλόχερα τη γνώση και την εμπειρία του και μας δίδασκε ότι ο χορός, όπως και το θέατρο, είναι πάνω απ’ όλα ψυχή.
Η Σχολή μας οφείλει σε εκείνον ένα μεγάλο μέρος της δικής της ιστορίας. Διέθεσε το πολύτιμο βεστιάριό του, δεκάδες παραδοσιακά κουστούμια και κοστούμια θρύλων του μουσικού θεάτρου, καθώς και ολόκληρο το προσωπικό του αρχείο, για να δημιουργηθεί το Θεατρικό Μουσείο της Σχολής μας. Μας εμπιστεύτηκε χρόνια ζωής, μνήμες, παραστάσεις, υλικό ανεκτίμητης αξίας. Χάρη σε αυτόν διασώθηκε ένα κομμάτι του ελληνικού θεάτρου που αλλιώς θα είχε χαθεί.
Οι συνεργάτες του τον περιγράφουν ως έναν άνθρωπο που σεβόταν την εποχή, αγαπούσε βαθιά τους καλλιτέχνες και τίμησε τη γενιά του, αλλά και όλους όσοι προηγήθηκαν. Ένας άνθρωπος που κέρδισε την εμπιστοσύνη των “ιερών τεράτων” του παλιού θεάτρου, που άκουσε τις ιστορίες τους και τις πέρασε στις επόμενες γενιές.
Σήμερα, αποχαιρετούμε έναν Δάσκαλο που τίμησε τη σκηνή, την παράδοση, το μουσικό θέατρο και πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο.
Η παρουσία του, η αγάπη του για τη σχολή και το έργο του θα μείνουν για πάντα ζωντανά.
Εμείς θα συνεχίσουμε να περπατάμε στο μονοπάτι που άφησε.
Καλό ταξίδι, αγαπημένε μας Δημήτρη Ιβάνωφ. Σας ευχαριστούμε για όλα!», λένε στην ανακοίνωση.
Η καριέρα του Ιβάνωφ από τη Λυρική Σκηνή ως το σινεμά
Ξεκίνησε την πορεία του στην Εθνική Λυρική Σκηνή και απλώθηκε παντού: θέατρα, βαριετέ, μουσικές σκηνές. Έκανε χορογραφίες σε επιθεωρήσεις χωρίς σταματημό και δούλεψε δίπλα σε μεγάλα ονόματα ηθοποιών. Το έργο του έφτασε Ελλάδα και εξωτερικό, γίνοντας κομμάτι της λαϊκής μουσικής σκηνής.
Στην τηλεόραση, για την ΕΡΤ, φτιάξτε το “Τα φώτα της ράμπας δε σβήνουν ποτέ” – δουλειά που μένει σαν αρχείο του θεάτρου. Συνεργάστηκε με σταρ του κινηματογράφου και ήταν κολλητός με πολλούς από αυτούς. Στη Σχολή Τράγκα δίδασκε μπαλέτο και έδωσε τα πάντα: κοστούμια, αρχεία, ιστορίες από το παλιό θέατρο.
Οι φίλοι του λένε ότι σέβονταν την εποχή του και αγαπούσε τους συναδέλφους βαθιά. Κέρδισε την εμπιστοσύνη παλιών θρύλων και πέρασε τις μνήμες τους στους νέους. Χάρη σ’ αυτόν, σώθηκαν κομμάτια του ελληνικού θεάτρου που κινδύνευαν.