Σε μια βαθιά συγκινητική ανάρτηση, η κτηνίατρος Έφη Ρόζη αποχαιρέτησε την αγαπημένη της φίλη, Αλεξάνδρα Νικολαΐδου, αποκαλύπτοντας την πρόθεσή της να δώσει το όνομά της στην κόρη που πρόκειται να φέρει στον κόσμο, ως φόρο τιμής στο “φως” που εξέπεμπε η εκλιπούσα.
Συγκινητικός Αποχαιρετισμός: Το “Φως” της Αλεξάνδρας Νικολαΐδου Ζει
Η ελληνική αθλητική και κοινωνική σκηνή πενθεί την απώλεια της Αλεξάνδρας Νικολαΐδου, μιας εμβληματικής μορφής του ελληνικού αθλητισμού, η οποία «έφυγε» πρόωρα, αφήνοντας πίσω της ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Σε αυτό το κλίμα οδύνης, η προσωπική μαρτυρία της κτηνιάτρου Έφης Ρόζη, στενής φίλης της εκλιπούσας, ήρθε να προσθέσει μια ιδιαίτερα ανθρώπινη και συγκινητική διάσταση στον δημόσιο αποχαιρετισμό. Η κυρία Ρόζη, μέσω μιας ανάρτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εξέφρασε όχι μόνο τον ανείπωτο πόνο της αλλά και τη βαθιά της ευγνωμοσύνη για την παρουσία της Νικολαΐδου στη ζωή της.
Μια Φιλία Που Ξεπέρασε Τα «Ιδιότροπα» Όρια
Η ανάρτηση της Έφης Ρόζη συνοδεύτηκε από μια κοινή φωτογραφία με την Αλεξάνδρα Νικολαΐδου, υπογραμμίζοντας τη στενή σχέση που τις συνέδεε. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η κυρία Ρόζη: «Δεν μεγαλώσαμε μαζί, δεν ήμασταν παιδικές φίλες. Γνωριστήκαμε αργότερα, σε ηλικίες «ιδιότροπες» που οι άνθρωποι δύσκολα αφήνουν χώρο ο ένας για τον άλλον». Αυτή η φράση αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα της μεταξύ τους σχέσης, η οποία οικοδομήθηκε πέρα από τις συνηθισμένες κοινωνικές νόρμες, βασισμένη σε έναν αμοιβαίο σεβασμό και μια βαθιά κατανόηση. Αρχικά υπήρξε ακόμη και μια αντιπάθεια, όπως η ίδια αποκαλύπτει, αλλά τελικά η ισχυρή προσωπικότητα και των δύο γυναικών οδήγησε σε μια αδιάρρηκτη φιλία.
Η Αλεξάνδρα ως «Φως» και Πηγή Ζωής
Η κυρία Ρόζη περιγράφει την Αλεξάνδρα Νικολαΐδου ως το «φως» που φώτιζε κάθε χώρο στον οποίον έμπαινε. «Όπου κι αν έμπαινες, έκανες τον χώρο να λάμπει, έφερνες αυτή τη παιδικότητα σου και την όρεξη για ζωή και έκανες τις ψυχές μας να ζεσταίνονται». Αυτή η περιγραφή αποτυπώνει την ακτινοβολούσα προσωπικότητα της Νικολαΐδου, την ικανότητά της να μεταδίδει θετική ενέργεια και να εμπνέει τους γύρω της. Επιπλέον, τονίζεται ο υποστηρικτικός της ρόλος: «Δίπλα στους ανθρώπους σου σε κάθε στιγμή – να στηρίξεις, να αγκαλιάσεις, να μας πεις αυτό που δεν θέλαμε να ακούσουμε, αλλά που έπρεπε». Αυτό υποδηλώνει την αυθεντικότητα και την ειλικρίνειά της, χαρακτηριστικά που την καθιστούσαν αξιόπιστη και πολύτιμη φίλη.
Ένας Φόρος Τιμής: Το Όνομα «Αλεξάνδρα»
Ένα από τα πιο συγκλονιστικά σημεία της ανάρτησης είναι η αποκάλυψη της Έφης Ρόζη ότι θα δώσει το όνομα «Αλεξάνδρα» ως δεύτερο όνομα στην κόρη της που πρόκειται να γεννηθεί σε λίγες ημέρες. «Σε λίγες μέρες θα κρατήσω στην αγκαλιά μου τη μικρή μου Μιχαέλα-Αλεξάνδρα. Ήθελα να δώσω το όνομά σου, για να μείνει άλλο ένα κομμάτι σου κοντά μας». Αυτή η πράξη αποτελεί έναν ύψιστο φόρο τιμής και ένα συμβολικό τρόπο να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη και η κληρονομιά της Αλεξάνδρας Νικολαΐδου. Η ελπίδα της κυρίας Ρόζη είναι η κόρη της να ενσωματώσει έστω και ένα μικρό μέρος της λάμψης, της ψυχής, της καλοσύνης και της χάρης που χαρακτήριζαν την εκλιπούσα φίλη της.
Η Αντιπαλότητα με την Ασθένεια και η Ανεκπλήρωτη Επιθυμία
Η Έφη Ρόζη αναφέρεται επίσης στον αγώνα της Αλεξάνδρας Νικολαΐδου με την ασθένεια και την στεναχώρια της εκλιπούσας που δεν μπορούσε να βιώσει τη χαρά της εγκυμοσύνης της φίλης της. «Η στεναχώρια σου τον τελευταίο καιρό ήταν ότι δεν ζούσες τη χαρά της εγκυμοσύνης μου γιατί εσύ παράλληλα έδινες τη δύσκολη μάχη. Κι ανυπομονούσες να νιώσεις καλύτερα για να μοιραστούμε χαρμόσυνες στιγμές μαζί και να γνωρίσεις τη μικρή. Δεν τα καταφέραμε… κι αυτό πονάει». Αυτή η παράλληλη πορεία ζωής και θανάτου, χαράς και πόνου, προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη συναισθηματική βαρύτητα στο μήνυμα της κυρίας Ρόζη, αναδεικνύοντας την τραγικότητα της απώλειας.
Η ανάρτηση κλείνει με τη διαβεβαίωση της Έφης Ρόζη ότι η Αλεξάνδρα θα παραμείνει για πάντα ζωντανή στη μνήμη της: «Σε κουβαλάω μέσα μου και θα σε κουβαλάω για πάντα. Καλό Παράδεισο φίλη μου αγαπημένη». Αυτά τα λόγια δεν είναι απλώς ένας αποχαιρετισμός, αλλά μια υπόσχεση αιώνιας μνήμης και αγάπης, η οποία, μέσα από τη νέα ζωή που θα έρθει, θα συνεχίσει να φέρει ένα κομμάτι από το «φως» της Αλεξάνδρας Νικολαΐδου.