Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, αναφερόμενος σε κομβικές στιγμές της καριέρας του.
Ο Σέρβος προπονητής μίλησε με εγκωμιαστικά λόγια για τους μέντορές του, τους θρυλικούς Ντούσαν Ίβκοβιτς και Αλεξάνταρ Νίκολιτς, ενώ αποκάλυψε ότι εργάζεται αμισθί στην Παρτιζάν Βελιγραδίου!
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς:
Για το πώς διατηρεί υψηλό το κίνητρο των παικτών με περιορισμένο χρόνο συμμετοχής: “Η επικοινωνία είναι καθημερινή. Προσπαθώ να τους κάνω να νιώθουν σημαντικοί από την πρώτη στιγμή. Έχουμε 15 παίκτες στο ρόστερ. Κάθε εβδομάδα, δύο ή τρεις παίκτες μένουν εκτός λόγω τραυματισμών ή ασθενειών.
Όταν ένας παίκτης απουσιάζει, κάποιος άλλος πρέπει να αρπάξει την ευκαιρία. Όταν ο πρώτος επιστρέψει, μπορεί να μην είναι στην αρχική πεντάδα. Δεν είμαι αφελής ώστε να αφήσω εκτός έναν παίκτη που αποδίδει καλά”.
Για την παρακίνηση των κορυφαίων παικτών: “Είναι πρόκληση, γιατί οι καλύτεροι κατανοούν γρήγορα ότι αυτές οι ασκήσεις δεν γίνονται για αυτούς, αλλά για τους υπόλοιπους. Οι αυτοματισμοί είναι το κλειδί. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, εξαιρετικός προπονητής πλέον, μου είπε πρόσφατα ότι σταμάτησα να χρησιμοποιώ σύνθετα συστήματα και επιλέγω απλά πράγματα. Και ναι, είναι αλήθεια.
Απλοποιούμε τις τακτικές ώστε να είναι κατανοητές από όλους. Όταν χρειαστούμε κάτι πιο σύνθετο, θα το αναθέσουμε στους πέντε-επτά παίκτες που μπορούν να το εκτελέσουν. Αν βάλω στο γήπεδο κάποιον που δεν μπορεί, θα φταίω εγώ. Δεν θα θυμώσω μαζί του, γιατί ξέρω ότι δεν είναι στο ίδιο επίπεδο.
Ο Έκπε Γιούντο ήταν ο πιο τεμπέλης στην προπόνηση. Κανείς δεν μπορούσε να τον κοιτάξει στα μάτια. Στον αγώνα, όμως, μεταμορφωνόταν σε θηρίο. Του αρκούσε να του πω τι θα παίξουμε. Ήταν ένα θαύμα! Στην προπόνηση ήταν τεμπέλης, αλλά αυτό με βοηθούσε να πετύχω τον στόχο μου. Οπότε, έπαιρνα αυτό που ήθελα από αυτόν”.
Για τη δήλωση του Ντούσαν Ίβκοβιτς περί διαίσθησης: “Διαίσθηση… Δεν γνωρίζω κανέναν που να παίρνει πάντα σωστές αποφάσεις. Κάθε φορά που κοιτάς πίσω και αναρωτιέσαι αν θα μπορούσες να είχες κάνει κάτι καλύτερα, απλώς χάνεις το χρόνο σου. Υπάρχουν άνθρωποι που σέβομαι την άποψή τους, αλλά στο τέλος, η απόφαση είναι πάντα δική μου. Είναι αυτοί που είναι δίπλα μου όταν χάνουμε. Όταν νικάμε, το τηλέφωνό μου γεμίζει με μηνύματα. Όταν χάνουμε, ξέρω ότι υπάρχουν πέντε άνθρωποι που θα είναι εκεί για μένα.
Η συνεργασία μου με γίγαντες της προπονητικής, όπως ο Ντούντα Ίβκοβιτς και ο Αλεξάνταρ Νίκολιτς, διαμόρφωσε την αντίληψή μου για το μπάσκετ. Ο Ίβκοβιτς, ειδικά, επηρέασε τον τρόπο που παίρνω αποφάσεις και το διαισθητικό μου στυλ προπονητικής.
Είμαι άνθρωπος που σκέφτεται διαρκώς. Προσπαθώ να προβλέψω τι θα πω σε κάθε πιθανή ερώτηση ενός παίκτη. Δεν με ενδιαφέρουν τα χρήματα. Δουλεύω χωρίς μισθό στην Παρτιζάν. Είναι μια δύσκολη κατάσταση, αλλά είμαι εδώ για να βοηθήσω την ομάδα να προοδεύσει”.
Για τις σχέσεις με παίκτες και συνεργάτες: “Μετά από κάθε παιχνίδι EuroLeague, είμαι συνήθως ο τελευταίος που φεύγει από το γραφείο. Μιλάω με όλους, δίνω συνέντευξη τύπου. Ποτέ δεν έχουμε χάσει ένα σημαντικό παιχνίδι χωρίς να μείνουμε όλοι μαζί, οι προπονητές. Μένουμε και συζητάμε. Αυτές είναι σημαντικές στιγμές. Ξέρουν ότι είναι δύσκολο για μένα, και ξέρω ότι το ίδιο ισχύει και για αυτούς. Βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε διαφορετικά.
Δεν πιστεύω στον απόλυτο επαγγελματισμό. Είμαστε πρώτα άνθρωποι και μετά επαγγελματίες. Η εμπιστοσύνη είναι απαραίτητη για να δημιουργηθεί χημεία στην ομάδα και να συνεργαστούμε αποτελεσματικά.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα, θυμώνω συχνά με τους παίκτες και τους βοηθούς μου. Αν επαναλάβω κάτι είκοσι φορές και το κάνετε λάθος για εικοστή πρώτη φορά, πρέπει να αντιδράσω. Ή, αντιστρόφως, μπορείτε να αντιδράσετε εσείς σε μένα. Μη διστάσετε να μου πείτε αν κάνω λάθος ή αν έχω δίκιο. Ποιος δεν κάνει λάθη; Δεν γνωρίζω κάποιον τέτοιον άνθρωπο.
Είμαι φιλάνθρωπος, αγαπώ τους ανθρώπους και πιστεύω σε αυτούς. Φυσικά, η εμπιστοσύνη οδηγεί μερικές φορές σε απογοήτευση, όχι μόνο στην προπόνηση, αλλά και στη ζωή. Αλλά συνεχίζω να αγαπώ τους ανθρώπους και θα το κάνω πάντα.
Η εμπειρία με βοηθάει να καταλάβω πότε πρέπει να κρατήσω μικρό καλάθι και πότε μπορώ να μιλήσω. Μερικές φορές λέω, ‘Λυπάμαι, σε εμπιστεύτηκα. Ας δούμε ποιος έκανε λάθος, εγώ ή εσύ’.
Η επικοινωνία είναι το πιο σημαντικό. Το να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο και να λέμε “συγγνώμη” όταν κάνουμε λάθος. Είναι τόσο απλό, αλλά οι άνθρωποι δεν το κάνουν συχνά”.