Η Σμαράγδα Καρύδη άνοιξε την καρδιά της στην εκπομπή “Τετ-α-Τετ” του Τάσου Τρύφωνος στον Alpha Κύπρου. Μίλησε με ειλικρίνεια για τον θάνατο του πατέρα της, Ντίνου Καρύδη, αποκαλύπτοντας πόσο προετοιμασμένη ένιωθε. Τι την βοήθησε να το αντιμετωπίσει αυτό το πένθος;
Ο Ντίνος Καρύδης, ένας από τους πιο αγαπημένους Έλληνες ηθοποιούς με μακρά καριέρα στο θέατρο και τον κινηματογράφο, έφυγε από τη ζωή μετά από χρόνια μάχης με προβλήματα υγείας.
Η προετοιμασία για το αναπόφευκτο
Η ηθοποιός περιέγραψε πώς η κατάσταση του πατέρα της την είχε προειδοποιήσει εδώ και χρόνια. Από το 2017, ένα βαρύ καρδιακό επεισόδιο άλλαξε τα πάντα, και η υγεία του επιδεινώθηκε σταδιακά.
«Ήμουν προετοιμασμένη για τον θάνατο του μπαμπά μου. Γιατί ο μπαμπάς μου πέρα από την ηλικία του, αυτό είναι κάτι που το έχεις στο μυαλό σου, από το 2017 έπαθε ένα πολύ σοβαρό καρδιακό επεισόδιο, η υγεία του όλο και χειροτέρευε. Δεν ήταν κάτι ξαφνικό, όταν η καρδιά δεν λειτουργεί γίνονται άλλα χιλιάδες πράγματα μαζί. Ήταν δύσκολο. Όσο μπορούσα ήμουν μαζί του, γενικά πάντα υπήρχε βοήθεια.
Τον είχαμε περικυκλώσει με αγάπη, όπως έκανε και η οικογένεια με όλους τους δικούς της. Νομίζω είναι μια πολύ κλασσική ιστορία ανθρώπου που φτάνει σε ένα τέλος με προβλήματα υγείας, αυτό είναι το πιο άσχημο. Ο μπαμπάς μου πριν φύγει ταλαιπωρήθηκε αρκετά, αλλά προλάβαμε να πούμε ό,τι είχαμε να πούμε. Τα είχαμε ξεκαθαρίσει όλα, χωρίς ανοιχτά ζητήματα να μένουν πίσω.
Πάντα λειτουργούσε έτσι η σχέση τους, με εκείνη να παίρνει ρόλο προστάτιδας. Χρόνια τώρα είμαι προστατευτική με τη μαμά μου και γενικά με τους γονείς μου, γιατί πολλές φορές μου έδιναν εμένα τον ρόλο του μεγάλου. Έπρεπε να φερθώ πιο ώριμα από όσο ήθελα, αλλά έτσι έρχεται η ζωή.
Αυτή η απώλεια ίσως εξηγεί και την εσωτερική αναστάτωση που νιώθει τελευταία.
Σκέψεις για τη δική της ζωή
Η Σμαράγδα Καρύδη παραδέχτηκε ότι βιώνει μια περίοδο αλλαγών, μπορεί και κρίσης μέσης ηλικίας. Αποφεύγει να συνδέσει τα συναισθήματά της άμεσα με τον θάνατο του πατέρα της, αλλά κάτι την ωθεί να σκεφτεί διαφορετικά. «Είμαι συνέχεια σε μια παράξενη διαδικασία εδώ και καιρό και δεν ξέρω αν οφείλετε στο ότι έφυγε ο μπαμπάς μου. Αποφεύγω να το σκέφτομαι. Μπορεί να είναι κρίση ηλικίας. Αυτό που νιώθω είναι ότι θέλω να ζήσω όπως θέλω, να σταματήσω να γκρινιάζω, έχω και μια αγχώδη διαταραχή αλλά κατά τα άλλα είμαι και χαρούμενη μαζί».
Μέσα σε αυτή την ειλικρίνεια, φαίνεται μια γυναίκα που παλεύει με τα δικά της, ενώ θυμάται με τρυφερότητα τους γονείς της. Ίσως αυτό να είναι το κλειδί για να προχωρήσει.