Σε ηλικία 88 ετών απεβίωσε ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία καλλιτεχνική κληρονομιά.

Η θλιβερή είδηση γνωστοποιήθηκε από τον Σπύρο Μπιμπίλα μέσω του προσωπικού του Facebook. Δείτε ΕΔΩ!

Στην εκπομπή “Happy Day”, ο Σπύρος Μπιμπίλας μοιράστηκε την προσωπική του θλίψη: «Θα μου λείψει ο Δημήτρης Κολλάτος, φίλος μου από τα παιδικά μου χρόνια. Είχαμε αναπτύξει στενές σχέσεις και με την οικογένειά του. Πρόσφατα ήμασταν στο Παρίσι και συζητούσαμε για την υγεία του. Δυστυχώς, δεν κατάφερα να τον δω πριν φύγει. Νιώθω τεράστια απώλεια».

Η ζωή και το έργο του Δημήτρη Κολλάτου

Ο Δημήτρης Κολλάτος γεννήθηκε την 9η Ιουνίου 1937 στην Αθήνα. Η καλλιτεχνική του πορεία ξεκίνησε νωρίς, καθώς το 1956 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, ενώ ήταν ακόμα μαθητής στο λύκειο.

Από το 1959 μέχρι το 1960 ίδρυσε το Πειραματικό Θέατρο Τσέπης και παρουσίασε εμβληματικά έργα, όπως τη «Φαλακρή τραγουδίστρια» του Ιονέσκο και το «Τέλος του παιχνιδιού» του Μπέκετ, σε ένα υπόγειο στη Στουρνάρη.

Στις 7 Οκτωβρίου 1961, στο Παρίσι, ανέβασε το έργο «Ιφιγένεια εν Ταύροις», το οποίο απέσπασε εξαιρετικές κριτικές, με το γαλλικό περιοδικό «L’Express» να το χαρακτηρίζει «μια άνοιξη στο γαλλικό θέατρο».

Η σύζυγός του, Αρλέτ Μπωμάν, ήταν επίσης ηθοποιός και συμμετείχε σε πολλές παραγωγές του, ενώ είχαν δύο γιους, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη.

Το 1962, η πρώτη ταινία μικρού μήκους του, «Αθήνα Χι Ψι Ξι», βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν άλλες σημαντικές δουλειές, όπως η ταινία «Θάνατος του Αλέξανδρου» το 1966, η οποία αγνοήθηκε από τα επίσημα βραβεία αλλά κέρδισε τρία βραβεία Κριτικών, ενώ γνώρισε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.

Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε δηλώσει: «Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι ο πρώτος Δραματουργός του ελληνικού κινηματογράφου» αναφερόμενος στο σπουδαίο του έργο.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, ο Δημήτρης Κολλάτος εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία, όπου παρουσίασε 20 θεατρικές παραγωγές στο «Θέατρο της Τέχνης» στο Παρίσι. Εκεί ανέβασε τον μονόλογο «Γυναίκα του Σωκράτη» που επιλέχθηκε ως καλύτερη παράσταση της χρονιάς.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1975, δημιούργησε παραστάσεις όπως το «Καλησπέρα κύριε Τσέχοφ» και το «Σόδομα και Γόμορρα», που προκάλεσαν ποικιλία αντιδράσεων.

Η κοινωνική του δράση ήταν επίσης έντονη, ιδιαίτερα υπέρ των δικαιωμάτων των αυτιστικών παιδιών, επηρεασμένος από τον γιο του, Άλκη. Στην αυτοβιογραφική του ταινία «Ζωή με τον Άλκη» (1988), συμμετείχε ο άλλος του γιος, Αλέξανδρος Κολλάτος.

Επιπλέον, έργα όπως το «Κόκκινα τριαντάφυλλα σου έκοψα» (1993) διηγούνται τις προσωπικές του εμπειρίες καθώς και θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης.

Η τελευταία του δημιουργία, η ταινία «Διόνυσος» (2014), αποτελεί σχόλιο για την Ελλάδα της κρίσης και συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.