Η νέα σειρά της ΕΡΤ, σε δημιουργία και σκηνοθεσία της Όλγας Μαλέα, με τίτλο “Η Μαρία που έγινε Κάλλας“, έκανε την πρεμιέρα της στην ΕΡΤ1 τη Δευτέρα 13 Ιανουαρίου, φέρνοντας ποικιλία αντιδράσεων από το κοινό.
Η βιογραφική αυτή σειρά παρουσίασε έντονες κριτικές, ανάμεσά τους και αυτή της Πόπης Διαμαντάκου, η οποία δεν δίστασε να αποκαλέσει την παραγωγή “Μαρία που έγινε… χαμένη ευκαιρία”.
Σύμφωνα με την τηλεκριτικό:
“Η Μαρία που έγινε… χαμένη ευκαιρία
Αν και αναφέρεται στη ζωή της Κάλλας, της τιμώμενης μορφής της μουσικής, η σειρά της ΕΡΤ δεν καταφέρνει να αποδώσει το απαραίτητο βάθος. Το όνομα της Καλλιτέχνιδας δεν αρκεί για να φωτίσει μία παραγωγή που θυμίζει παλιές εποχές της δημόσιας τηλεόρασης. Είναι κρίμα, καθώς υπήρχε η δυνατότητα η ΕΡΤ να παρουσιάσει μια πιο εντυπωσιακή και υψηλού επιπέδου παραγωγή που θα μπορούσε να τραβήξει το ενδιαφέρον και σε διεθνές επίπεδο.
Η σκηνοθεσία φαίνεται συχνά απλώς επιφανειακή, κάτι που είναι απογοητευτικό για την Μαλέα, που μας είχε εντυπωσιάσει σε προηγούμενες δουλειές της, όπως στα “Καλύτερά μας χρόνια”. Οι εξωτερικές σκηνές εμφανίζονται τελείως πρόχειρες και οι επιλογές τοποθεσιών προκαλούν θυμηδία.
Η προσπάθεια να παραμείνουμε μακριά από σύγχρονα κτήρια φέρνει μια αίσθηση περιορισμού. Αναρωτιέμαι αν υπήρχαν καλύτερες τοποθεσίες που θα μπορούσαν να αναδείξουν την Αθήνα του μεσοπολέμου, αν και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν γραφικές γειτονιές που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην ατμόσφαιρα της εποχής.
Η συνοδευτική ερμηνεία δίνει έμφαση σε κωμικά στοιχεία, καθώς η Ελένη Ράντου μετατρέπει τον ρόλο της σε έναν αστείο γονέα με διάφορες υπερβολές. Αναρωτιέμαι αν τελικά ερεύνησε την αλληλογραφία της μητέρας της Κάλλας για να αποδώσει σωστά τη δυναμική της σχέσης τους.
Ο Μαξιμος Μουμούρης προσφέρει μια καλή ερμηνεία με την άψογη προφορά των γερμανικών του, όπως και ο Ιωάννης Παπαζήσης, αν και οι ακατάστατες συνθήκες του μοντάζ του αφαιρούν από την ερμηνεία του.
Ιδιαίτερα στο 6ο επεισόδιο, όπου περιγράφεται η διάσωση των αρχαίων έργων τέχνης, η ροή της ιστορίας φαίνεται μπερδεμένη. Το κυκλαδικό ειδώλιο που αναφέρεται φαίνεται να χάνεται και να επανεμφανίζεται παράλογα, δημιουργώντας σύγχυση στους θεατές.
Όσον αφορά την Κλεοπάτρα Ελευθεριάδου, αν και χαρακτηρίζεται ως ταλαντούχα, η ερμηνεία της δεν αποτυπώνει την πολυπλοκότητα της προσωπικότητας της Μαρίας, προσφέροντας μια μονότονη απόδοση των συναισθημάτων της. Υπάρχει μια απουσία βάθους στην ερμηνεία της, κάτι που θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό με καλύτερο προγραμματισμό.
Η παρουσία ενός μύθου όπως η Κάλλας μπορεί να είναι δύσκολα προσαρμόσιμη σε μια σειρά, αλλά η αλήθεια μπορεί να κάνει χώρο για μια δημιουργική δημιουργία, όπου η πραγματικότητα και η φαντασία συνδυάζονται για να ενθουσιάσουν το κοινό. Δυστυχώς, η παραγωγή της ΕΡΤ, αν και περιλαμβάνει ταλαντούχους ηθοποιούς, δεν κατάφερε να παραδώσει μια αφήγηση που να αντικατοπτρίζει την κληρονομιά ενός τόσο μεγάλης αξίας καλλιτέχνη.”