Η ΑΕΚ συμπληρώνει σήμερα, 13 Απριλίου 2024, 100 χρόνια ζωής και ο Νίκος Μπαμπανικολός, μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της “Ένωσης”.

Ο γηραιότερος αθλητής της ΑΕΚ αφηγείται για την ΑΕΚ…

90 ετών ο ίδιος. 100 η ΑΕΚ του!

Ο αειθαλής πρώην «ολ – αράουντ» γκαρντ, τέως παράγοντας και νυν Πρόεδρος του Σ.Π.Α.Κ. ΑΕΚ, Νίκος Μπαμπανικολός, μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΑΕΚ ΒΕΤSSON BC για την ιστορική «σύλληψη της ιδέας γέννησης» της ΑΕΚ, ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεών του σε μεγάλη συνέντευξη, που μας παραχώρησε.

-Ποια είναι η πρώτη σκέψη, που σας έρχεται στο μυαλό γι’ αυτή την ιστορική συγκυρία;

«Ο Μαθουσάλας έζησε 969 χρόνια. Μακάρι, να γίνω νέος… Μαθουσάλας και να ζήσω εγώ έστω… άλλα 100 χρόνια για να δω την ΑΕΚ να γιορτάζει και στα 200!

-Τι είναι Α.Ε.Κ.;

«Το έχω πει πολλές φορές. Θα το πω άλλη μία. Δεν γεννήθηκα ΑΕΚ. Αλλά από τον Οκτώβριο του 1956, που υπέγραψα στην ΑΕΚ, έγινα ΑΕΚ! Μέσα μου ρέει κιτρινόμαυρο αίμα. Δεν ξέρω πώς έγινε η «μετάγγιση» αλλά νιώθω ευλογημένος, που έγινε. Δεν ήμουν γέννημα-θρέμμα ΑΕΚ, αλλά μπολιάστηκα με τα ιδεώδη του Συλλόγου και δέθηκα με την ΑΕΚ. Με ρωτήσατε «τι είναι ΑΕΚ;» Η ζωή μας όλη είναι η ΑΕΚ. Είναι το οξυγόνο μας ο αέρας που αναπνέουμε, η καρδιά μας που χτυπάει στην Πόλη και ακούγεται στην Αθήνα και όπου υπάρχει ελληνισμός».

-Όχι πως έχει σημασία πια, και ειδικά «χρονιάρα ημέρα», αλλά τι ομάδα ήσασταν πριν γίνετε ΑΕΚ;

«Δεν έχω συγκεκριμένες αναμνήσεις από οποιασδήποτε μορφής οπαδιλίκι. Άλλωστε ήμουν μικρός. Έχω την αίσθηση, όμως, ότι ψιλοαλληθώριζα προς τον Ολυμπιακό. Πάνε… αιώνες όμως που είμαι ΑΕΚ. Γι’ αυτήν πονάω, χαίρομαι, ζω!»

-68 χρόνια στην οικογένεια της ΑΕΚ, με όλες τις ιδιότητες: Αθλητής, Προπονητής, Παράγοντας, και πλέον Πρόεδρος του Συλλόγου Παλαιμάχων, που εσείς ιδρύσατε. Ποια ιδιότητα απ’ όλες ξεχωρίζετε και γιατί;

«Παρότι έκανα καριέρα ως αθλητής, νιώθω συγκινημένος, που πρωτοστάτησα στην ίδρυση του Συλλόγου Παλαιμάχων Αθλητών Καλαθοσφαίρισης ΑΕΚ. Πρόκειται για μία -τεράστιας σημασίας- κατάκτηση ο ΣΠΑΚΑ. Ήταν όνειρο ετών, που έγινε – έστω σ’ αυτή την προχωρημένη ηλικία – πραγματικότητα».

-Υπήρξατε παράγοντας μετά το τέλος της αθλητικής σας καριέρας. Θυμόσαστε κάτι έντονα;

«Ο τότε Πρόεδρος της ΑΕΚ, Γιώργος Χρυσαφίδης, λίγο καιρό αφότου σταμάτησα, μου επρότεινε να μπω επικεφαλής του Τμήματος Μπάσκετ. Γνωρίζοντας εγώ τα προσόντα ενός νεαρού παράγοντα, του Δημοσθένη Πασχαλίδη, του είπα «όχι» και επρότεινα τον Δημοσθένη, ο οποίος και ανέλαβε. Όπως όλη η φίλαθλη Ελλάδα ξέρει, ούτε εγώ, ούτε ο Χρυσαφίδης, ούτε η ΑΕΚ μετάνιωσαν για την επιλογή αυτή. Ο Πασχαλίδης μάς έβγαλε ασπροπρόσωπους. Μετά την άρνησή μου στο Μπάσκετ, του είπα να με βάλει επικεφαλής του Τμήματος της δεύτερης αγάπης μου, του Στίβου. ΄Αλλωστε, είχα προϋπάρξει αθλητής στίβου. Παράγοντας στο Μπάσκετ ξαναέγινα το 2015, μετά από πρόταση του Μάκη Αγγελόπουλου. Ο κύριος Αγγελόπουλος μού είχε τηλεφωνήσει όταν ανέλαβε, και μάλιστα ήμουν στο νοσοκομείο τότε, καθώς είχε κοπεί ο τένοντας του τετρακέφαλου, και μού επρότεινε να μπω στο συμβούλιο».

-Και μπήκατε…

«Του είχα πει ότι ήμουν τραυματίας… Και μου είπε «θα σε περιμένω όσο χρειαστεί». Πράγματι, λίγο καιρό μετά έγινε μέλος της Διοίκησης και ήταν για μένα μεγάλη η τιμή. Έμεινα έξι χρόνια. Αποχώρησα όταν ένιωσα ότι είχα μεγαλώσει για να παραδώσω τη θέση μου σε νεότερους παράγοντες, για να προσφέρουν περισσότερα. Ωστόσο, ήταν η ευκαιρία για ν’ αφοσιωθώ ψυχή τε και σώματι στην οργάνωση του Σ.Π.Α.Κ.Α. Και είμαι ευτυχής, που σε δύσκολες ώρες για την ομάδα μπάσκετ, είμαστε δίπλα της και κρατάμε ψηλά τη σημαία της «Βασίλισσας» τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό».

-Συγκινήστε πάντα όταν αναφέρεστε στην ΑΕΚ…

«Και πώς να μη συγκινούμαι; Σας είπα και πριν. Να ζούσα άλλα 100 χρόνια να την απολαμβάνω. Δεν μπορώ χωρίς αυτήν… Είμαι υπερήφανος, που με αξίωσε ο Θεός να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα του ενδοξότερου Τμήματος της Αθλητικής Ενώσεως Κωνσταντινουπόλεως».

-Είστε ο γηραιότερος «εν ζωή» αθλητής της πρώτης (επίσημης) πρωταθλήτριας Ελλάδος ΑΕΚ, του 1958.

«Είμαι ο γηραιότερος, αλλά ζουν και βασιλεύουν άλλοι δύο συμπαίκτες μου από εκείνη την περίφημη ομάδα, νεότεροί μου, ο Βαγγέλης Δερμανούτσος και ο Μενέλαος Ξενουδάκης».

-Το πρώτο, που σας έρχεται στο μυαλό, από το πρώτο Πρωτά