Μια εκτενής συνέντευξη παραχώρησε η Πέγκυ Ζήνα στο περιοδικό “In Style” και τη δημοσιογράφο Ξένια Ιωάννου.
Η γνωστή τραγουδίστρια, μεταξύ άλλων, έκανε μια σπάνια αναφορά στην προσωπική της ζωή.
Μάλιστα, η Πέγκυ Ζήνα μίλησε για την εμπειρία της με τον σύζυγό της, Γιώργο Λύρα.
Τι ενέπνευσε την έλξη σου προς τον Γιώργο; Τι σε ενδιέφερε τόσο σε εκείνον;
Πέρα από την εξωτερική του εμφάνιση, που τον θεωρώ πολύ γοητευτικό, δεν είναι αυτό το πρώτο πράγμα που κοιτάζω σε έναν άνθρωπο, οπότε δεν είναι η εμφάνιση ο λόγος. Ο λόγος είναι ότι μου παρείχε την ασφάλεια του άντρα που μπορείς να ακουμπήσεις πάνω του, που είναι εκεί για να σε προστατεύσει σε όλα.
Ζώντας μαζί του, τα τέσσερα πρώτα χρόνια της σχέσης μας, πριν αρχίσουμε να συνεργαζόμαστε και επαγγελματικά, όταν ακόμα την επίβλεψη μου είχε η δισκογραφική μου εταιρεία, έβλεπα ότι χαιρόταν – ή ανησυχούσε αντίστοιχα – με αυτά που συνέβαιναν σε μένα, αλλά για μένα, όχι σε σχέση με εκείνον. Αυτό λοιπόν ήταν κάτι που μέχρι τότε, που είχα σχέση… Σχέση; Να θυμάμαι ένα ή δύο φλερτ κυρίως στη ζωή μου; Γιατί η πρώτη μου σοβαρή σχέση ήταν ο Γιώργος.
Καταλάβαινες όταν προετοιμαζόσουν για τη συνέντευξη ότι αυτός δεν είχε ιστορικό στον συγκεκριμένο τομέα;
Όχι, δεν είχε. Πραγματικά δεν είχε παρελθόν. Είχα φλερτ, μια λέξη που θεωρείται σπάνια στη νεολαία λόγω του διαδικτύου. Από την εφηβεία μου δηλαδή μέχρι τα 20 – 21, που τα βρήκα με τον Γιώργο, απλώς θυμάμαι ότι, ενώ ήταν ένα – δύο πολύ συμπαθητικά παιδιά, υπήρχε έντονο το στοιχείο της κτητικότητας, του εγωισμού… Θα μου πεις, τώρα, μα πως σε αυτές τις νεαρές ηλικίες αναγνωρίζεις τέτοια χαρακτηριστικά; Κι εδώ θα έρθω στους ψυχολόγους, που λένε: Όταν είσαι κορίτσι κι έχεις χάσει τον μπαμπά σου στην εφηβεία, στα 15, μεγαλώνεις λίγο απότομα. Γιατί;
Νιώθεις ως γυναίκα ότι έχεις χάσει τον πρώτο σημαντικό άντρα της ζωής σου, οπότε πρέπει, μέχρι να βρεις αυτόν στον οποίο θα ακουμπήσεις, να μεγαλώσεις απότομα, να γίνεις εσύ ο προστάτης του εαυτού σου. Οπότε αναγκάζεσαι να φέρεσαι και ως πιο μεγάλη. Και στα επαγγελματικά και στις σχέσεις σου… Δεν θυμάμαι δηλαδή αυτή την ανεμελιά της εφηβείας, την εξέγερση, την αντίδραση, αν θέλεις, της εφηβείας.
*Πηγή φωτογραφίας: NDP